اختلال دو قطبی یا افسردگی شیدایی در زنان و مردان
اختلال دو قطبی یک بیماری روانی است که با تغییرات شدید خلقی مشخص می‌شود. علائم می‌تواند شامل خلق و خوی فوق‌العاده بالا به نام شیدایی باشد. این بیماری همچنین ممکن است دوره‌های افسردگی را شامل شود. اختلال دو قطبی به عنوان بیماری دوقطبی یا افسردگی شیدایی نیز شناخته می‌شود.
افراد مبتلا به این اختلال ممکن است در مدیریت کارهای روزمره در مدرسه یا محل کار یا حفظ روابط دچار مشکل شوند. هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما گزینه‌های درمانی زیادی وجود دارد که می‌تواند به مدیریت علائم کمک کند.
حقایق اختلال دو قطبی
اختلال دو قطبی یک اختلال نادر مغزی نیست. در حقیقت 2.8 درصد از بزرگسالان ایالات متحده یا حدود 5 میلیون نفر به آن مبتلا شده‌اند. میانگین سنی که افراد مبتلا به این اختلال شروع به نشان دادن علائم می کنند 25 سال است.
افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی حداقل دو هفته طول می‌کشد. یک قسمت شدید (مانیک یا شیدایی) می‌تواند چندین روز یا هفته طول بکشد. برخی از افراد چند مرتبه در سال قسمت‌هایی از تغییرات خلقی را تجربه می‌کنند، در حالی که برخی دیگر فقط به ندرت آن‌ها را تجربه می‌کنند.
بیشتر بخوانید: اختلال شخصیت مرزی و مشکلات بسیاری که به وجود می‌آورد
علائم اختلال دوقطبی
سه نشانه اصلی وجود دارد که می‌تواند با اختلال دو قطبی رخ دهد: شیدایی، هیپومانیا و افسردگی.
شیدایی
در هنگام تجربه شیدایی، فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است احساس عاطفی بالایی داشته باشد. آن‌ها می‌توانند احساس هیجان، تکانشی، سرخوشی و سرشار از انرژی بودن، کنند. در طول دوره‌های شیدایی، آن‌ها همچنین ممکن است رفتارهایی مانند موارد زیر داشته باشند:
- خرج کردن
- رابطه جنسی محافظت نشده
- استفاده مواد مخدر
هیپومانیا
هیپومانیا به طور کلی با اختلال دو قطبی II همراه است. شبیه شیدایی است، اما به این شدت نیست. برخلاف شیدایی، هیپومانیا ممکن است مشکلی در محل کار، مدرسه یا روابط اجتماعی ایجاد نکند. با این حال، افراد مبتلا به هیپومانیا هنوز متوجه تغییراتی در خلق و خوی خود میشوند.
افسردگی
در طول یک دوره افسردگی ممکن است موارد زیر تجربه شوند:
- ناراحتی زیاد
- ناامیدی
- از دست دادن انرژی
- عدم علاقه به فعالیت‌هایی که زمانی شخص از آن‌ها لذت می برده است
- دوره‌های خواب بسیار کم یا زیاد
- افکار خودکشی
اگرچه این بیماری نادر نیست، اما تشخیص اختلال دو قطبی به دلیل علائم متنوع آن دشوار است.
بیشتر بخوانید: درمان افسردگی ، چکار کنیم تا افسرده نشویم؟
علائم اختلال دو قطبی در زنان
مردان و زنان به تعداد مساوی با اختلال دو قطبی تشخیص داده میشوند. با این حال، علائم اصلی این اختلال ممکن است بین دو جنس متفاوت باشد. در بسیاری از موارد، یک زن مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است:
- بیماری‌اش در سن 20 یا 30 سالگی تشخیص داده شود
- دوره‌های ملایم‌تری از شیدایی داشته باشد
- قسمت‌های افسردگی بیشتری را نسبت به قسمت‌های شیدایی تجربه کند
- چهار یا تعداد بیشتری قسمت شیدایی و افسردگی در یک سال داشته باشد
- شرایط دیگری را هم‌زمان تجربه کند، از جمله بیماری تیروئید، چاقی، اختلالات اضطرابی و میگرن
- خطر ابتلا به اختلال مصرف الکل در طول زندگی‌اش بیشتر باشد
اختلال دو قطبی در زنان مبتلا ممکن است بیشتر اوقات عود کند. اعتقاد بر این است که علت آن تغییرات هورمونی مربوط به قاعدگی، بارداری یا یائسگی است. اگر شما یک زن هستید و فکر می‌کنید ممکن است اختلال دو قطبی داشته باشید، برای شما مهم است که به حقایق دست پیدا کنید. در اینجا آنچه شما باید در مورد اختلال دو قطبی در زنان بدانید آورده شده است.
بیشتر بخوانید: شخصیت خودشیفته و آسیب‌های خودشیفتگی
علامت اختلال دوقطبی در مردان
مردان و زنان هر دو علائم مشترک اختلال دو قطبی را تجربه می‌کنند. با این حال، مردان ممکن است علائم را متفاوت از زنان تجربه کنند. مردان مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است:
- بیماری‌شان زودتر تشخیص داده شود
- قسمت‌های شدیدتری را تجربه کند، به ویژه قسمت‌های شیدایی
- مشکلات سوء مصرف مواد داشته باشند
مردان مبتلا به اختلال دو قطبی کمتر از زنان به دنبال مراقبت‌های پزشکی هستند. همچنین احتمال مرگ آن‌ها با خودکشی بیشتر است.
انواع اختلال دو قطبی
سه نوع اصلی اختلال دو قطبی وجود دارد: دوقطبی I، دوقطبی II و سیکلوتیمی.
دوقطبی I
دوقطبی I با ظاهر شدن حداقل یک قسمت شیدایی تعریف می‌شود. ممکن است قبل و بعد از دوره شیدایی، قسمت‌های افسردگی شدید تجربه شوند. این نوع اختلال دو قطبی مردان و زنان را به طور مساوی تحت تاثیر قرار می‌دهد.
دوقطبی II
افراد مبتلا به این نوع اختلال دو قطبی یک دوره افسردگی عمده را تجربه می‌کنند که حداقل دو هفته طول می‌کشد. آن‌ها همچنین حداقل یک قسمت هیپومانیک دارند که حدود چهار روز طول می‌کشد. تصور می‌شود که این نوع اختلال دو قطبی بیشتر در زنان شایع است.
سیکلوتیمیا
افراد مبتلا به سیکلوتیمی دچار هیپومانیا و افسردگی میشوند. این علائم کوتاه‌تر و شدیدتر از شیدایی و افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی I یا دوقطبی II هستند.
هنگام بحث در مورد تشخیص، پزشک می‌تواند بگوید که چه نوع اختلال دو قطبی در جریان است.
اختلال دو قطبی در کودکان
تشخیص اختلال دو قطبی در کودکان بحث برانگیز است. این عمدتا به این دلیل است که کودکان همیشه علائم مشابه اختلال دو قطبی را در بزرگسالان نشان نمی‌دهند. حالات و رفتارهای آن‌ها همچنین ممکن است از استانداردهایی که پزشکان برای تشخیص این اختلال در بزرگسالان استفاده می‌کنند پیروی نکند.
بسیاری از علائم اختلال که در کودکان ایجاد میشوند با علائم طیف وسیعی از اختلالات دیگر که ممکن است در کودکان رخ دهند، (مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی یا همان ADHD) هم‌پوشانی دارد.
با این حال در چند دهه گذشته، پزشکان و متخصصان بهداشت روانی این بیماری را در کودکان تشخیص داده‌اند. تشخیص می‌تواند به کودکان در درمان کمک کند، اما رسیدن به تشخیص ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد. کودک امکان دارد نیاز به مراقبت ویژه یک متخصص آموزش دیده برای درمان مشکلات روانی داشته باشد.
مانند بزرگسالان، کودکان مبتلا به اختلال دوره‌هایی از خلق و خوی بالا را تجربه می‌کنند. آن‌ها می‌توانند بسیار شاد به نظر برسند و نشانه‌هایی از رفتار تحریک‌پذیر را نشان دهند. بعد از این دوره‌ها افسردگی ایجاد می‌شود. در حالی که همه کودکان تغییرات خلقی را تجربه می‌کنند، تغییرات ناشی از اختلال دو قطبی بسیار مشهود است. آن‌ها معمولا افراطی‌تر از تغییر معمولی خلق و خوی کودک هستند.
بیشتر بخوانید: انواع اختلال شخصیت و روش تشخیص هرکدام
علائم شیدایی در کودکان
علائم دوره شیدایی ناشی از اختلال دو قطبی در کودک می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- کودک بسیار احمقانه رفتار می‌کند و احساس شادی بیش از حد دارد
- سریع صحبت کردن با تغییر سریع موضوعات
- مشکل در داشتن تمرکز
- انجام کارهای خطرناک یا آزمایش رفتارهای پرخطر
- داشتن خلق و خوی بسیار کم تحمل که به سرعت منجر به فوران خشم می‌شود
- داشتن مشکل در خواب و احساس خستگی بعد از دست دادن خواب
علائم افسردگی در کودکان
علائم دوره افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی در کودک می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- دویدن در اطراف یا رفتار بسیار غم‌انگیز
- زیاد یا خیلی کم خوابیدن
- داشتن انرژی کم برای فعالیت‌های عادی یا نشان دادن هیچ علائمی از علاقه به چیزی
- شکایت از عدم احساس خوب، از جمله سردردهای مکرر یا درد معده
- تجربه احساس بی‌ارزشی یا گناه
- کم یا زیاد خوردن
- فکر مرگ و احتمالا خودکشی
بیشتر بخوانید:اختلالات و علائم سوماتیک
سایر تشخیص‌های احتمالی
برخی از مسائل رفتاری که ممکن است در کودک مشاهده کنید، می‌تواند نتیجه بیماری دیگری باشد. ADHD و سایر اختلالات رفتاری می‌تواند در کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی رخ دهد. با پزشک کودک مشورت کنید تا رفتارهای غیرمعمول او را ثبت کند و به تشخیص درست برسد.
یافتن تشخیص صحیح می‌تواند به پزشک کمک کند تا درمان‌های مناسب را پیدا کند.
اختلال دو قطبی در نوجوانان
رفتارهای پر از عصبانیت برای والدین یک نوجوان چیز جدیدی نیست. تغییرات هورمونی به علاوه تغییرات زندگی که در دوران بلوغ به وجود می‌آید، می‌تواند حتی خوش‌رفتارترین نوجوان را گاه به گاه کمی ناراحت یا بیش از حد احساسی جلوه دهد. با این حال، برخی از تغییرات خلقی در نوجوانان ممکن است نتیجه بیماری جدی‌تری مانند اختلال دو قطبی باشد.
تشخیص اختلال دو قطبی بیشتر در اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی رایج است. برای نوجوانان، شایع‌ترین علائم یک دوره شیدایید عبارت‌اند از:
- بسیار خوشحال بودن
- درست رفتار کردن یا رفتار نادرست
- مشارکت در رفتارهای پرخطر
- سوء استفاده از موا
- فکر کردن بیشتر از حد معمول به رابطه جنسی
- فعالیت بیش از حد جنسی
- داشتن مشکل در خواب و نشان دادن علائم خستگی
- داشتن خلق و خوی بسیار کم تحمل
- داشتن مشکل در تمرکز یا به راحتی حواس پرت بودن
برای نوجوانان، شایع‌ترین علائم یک دوره افسردگی عبارت‌اند از:
- زیاد یا خیلی کم خوابیدن
- خوردن زیاد یا خیلی کم
- احساس غم و اندوه و تحریک‌پذیری کمی نشان دادن
- کناره‌گیری از فعالیت‌ها و دوستان
- به فکر مرگ و خودکشی بودن
تشخیص و درمان اختلال دو قطبی می‌تواند به نوجوانان در زندگی سالم کمک کند.
بیشتر بخوانید: درباره اختلال شخصیت پارانوئید (PPD) چه می دانید؟ راه های درمان سوء ظن
اختلال دو قطبی و افسردگی
اختلال دو قطبی می‌تواند دو حالت افراطی داشته باشد. برای تشخیص دوقطبی، باید دوره‌ای از شیدایی یا هیپومانیا تجربه شود. کسانی که در وضعیت بالای خلق و خو هستند، ممکن است احساس کنند که بسیار پرانرژی بوده و به راحتی تحریک‌پذیر میشوند.
برخی از افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نیز یک دوره افسردگی عمده یا حالت «رو به پایین» را تجربه خواهند کرد. وقتی این افراد در حال تغییر «رو به پایین» در خلق و خو هستند، ممکن است احساس بی‌حالی، بی‌انگیزگی و غمگین بودن کنند. با این حال، همه افراد مبتلا به اختلال دو قطبی که این علامت را دارند، آن‌قدر احساس «افتادگی» نمی‌کنند که بتوان برچسب افسردگی را به به آن‌ها زد.
در حالی که اختلال دو قطبی می‌تواند باعث افسردگی شود، اما با وضعیتی که افسردگی نامیده می‌شود یکسان نیست. اختلال دو قطبی می‌تواند باعث بالا و پایین شدن شود، اما افسردگی باعث خلق و خو و احساساتی می‌شود که همیشه «رو به پایین» است. تفاوت بین اختلال دو قطبی و افسردگی را کشف کنید.
علل اختلال دوقطبی
اختلال دوقطبی یک مشکل شایع در سلامت روان است، اما برای پزشکان و محققان کمی اسرارآمیز به شمار می‌رود. هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد این بیماری میشوند.
علل احتمالی اختلال دو قطبی عبارت‌اند از:
ژنتیک
اگر والدین یا خواهر و برادر فرد دارای اختلال دو قطبی هستند، احتمال ابتلا به این بیماری برای او بیشتر از سایر افراد است. با این حال، مهم است که به خاطر داشته باشید اکثر افرادی که در سابقه خانوادگی خود دچار اختلال دو قطبی هستند، به آن مبتلا نمی‌شوند.
مغز
ساختار مغز ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار دهد. ناهنجاری در ساختار یا عملکرد مغز امکان دارد خطر را افزایش دهد.
فاکتورهای محیطی
تنها آنچه در بدن وجود دارد نمی‌تواند فرد را در معرض ابتلا به این اختلال قرار دهد. عوامل خارجی نیز دخیل هستند. این عوامل می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- استرس شدید
- تجربیات آسیب‌زا
- بیماری جسمی
هر یک از این عوامل ممکن است بر افرادی که دچار اختلال دوقطبی میشوند تاثیر بگذارند. با این حال، احتمال بیشتری وجود دارد که ترکیبی از عوامل در ایجاد بیماری نقش داشته باشند.
بیشتر بخوانید: گاموفوبیا یا ترس از تعهد چیست؟ چقدر درمورد گاموفوبیا ازدواج میدانید؟
آیا اختلال دو قطبی ارثی است؟
اختلال دوقطبی از والدین به فرزندان منتقل می‌شود. تحقیقات نشان داده است که ارتباط ژنتیکی قوی در افراد مبتلا به این اختلال وجود دارد. برای کسی که یکی از بستگان او مبتلا به این اختلال است، احتمال ابتلا به آن نیز چهار تا شش برابر بیشتر از افرادی است که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند.
با این حال، این به آن معنا نیست که همه افرادی که در بستگان خود دارای این اختلال هستند، به آن مبتلا میشوند. علاوه بر این، همه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند. با این حال به نظر می‌رسد ژنتیک نقش قابل توجهی در بروز این اختلال ایفا می‌کند.
تشخیص اختلال دوقطبی
تشخیص اختلال دو قطبی I شامل یک یا چند قسمت شیدایی یا قسمت‌های مختلط (شیدایی و افسردگی) است. همچنین ممکن است شامل یک دوره افسردگی اساسی باشد، اما شاید این‌طور هم نباشد. تشخیص دوقطبی II شامل یک یا چند قسمت افسردگی عمده و حداقل یک قسمت هیپومانیا است.
برای تشخیص دوره شیدایی، باید علائمی را بررسی کرد که حداقل یک هفته طول بکشد یا باعث بستری شدن فرد در بیمارستان شود. در این مدت تقریبا باید هر روز علائم را بررسی کنید. از طرف دیگر، دوره‌های افسردگی عمده باید حداقل دو هفته طول بکشد.
تشخیص اختلال دو قطبی دشوار است، زیرا تغییرات خلقی می‌تواند متفاوت باشد. تشخیص در کودکان و نوجوانان حتی سخت‌تر است. این گروه سنی اغلب تغییرات بیشتری در خلق و خو، رفتار و سطح انرژی دارند.
این اختلال اغلب در صورت عدم درمان بدتر می‌شود. قسمت‌ها ممکن است بیشتر اتفاق بیفتند یا شدیدتر شوند. اما اگر کسی برای اختلال دو قطبی تحت درمان قرار بگیرد، ممکن است یک زندگی سالم و مولد داشته باشد. بنابراین، تشخیص بسیار مهم است. ببینید چگونه اختلال دو قطبی تشخیص داده می‌شود.
بیشتر بخوانید: درمان اختلال دو قطبی به روش‌های دارویی، بیمارستانی
آزمایش علائم اختلال دو قطبی
یک نتیجه آزمایش تشخیص اختلال دو قطبی را تشخیص نمی‌دهد. در عوض، پزشک از چندین آزمایش استفاده می‌کند. این موارد ممکن است شامل گزینه‌های زیر باشد:
معاینه بدنی
پزشک معاینه کامل فیزیکی را انجام می‌دهد. آن‌ها همچنین ممکن است آزمایش خون یا ادرار را برای رد سایر علل احتمالی علائم سفارش دهند.
ارزیابی سلامت روان
ممکن است پزشک فرد را به یک متخصص بهداشت روانی مانند روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهد. این پزشکان بیماری‌های روانی مانند اختلال دوقطبی را تشخیص داده و درمان می‌کنند. در طول ملاقات، آن‌ها سلامت روانی فرد را ارزیابی کرده و به دنبال علائم اختلال هستند.
مجله خلق و خو
اگر پزشک مشکوک باشد که تغییرات رفتاری فرد در نتیجه یک اختلال خلقی مانند دوقطبی است، ممکن است از او بخواهد که حالات خود را ترسیم کند. ساده‌ترین راه برای انجام این کار آن است که مجله‌ای از احساسات خود و مدت زمان ماندگاری این احساسات تهیه کند. همچنین امکان دارد پزشک به او پیشنهاد کند که الگوهای خواب و غذا را ثبت کند.
معیارهای تشخیصی
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) یک طرح کلی از علائم اختلالات مختلف سلامت روان است. پزشکان می‌توانند این لیست را برای تایید تشخیص دوقطبی دنبال کنند.
پزشک ممکن است از ابزارها و آزمایش‌های دیگری برای تشخیص اختلال علاوه بر این موارد استفاده کند.
بیشتر بخوانید: افسردگی، بیماری پنهان نیمی از جامعه
اختلال دو قطبی و درمان آن
چندین روش درمانی موجود است که می‌تواند به فرد در مدیریت اختلال دو قطبی کمک کند. این موارد شامل داروها، مشاوره و تغییر شیوه زندگی است. برخی از داروهای طبیعی نیز ممکن است مفید باشند.
داروها
داروهای توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تثبیت کننده‌های خلق مانند لیتیوم (لیتوبیید)
- داروهای ضد روان‌پریشی مانند اولانزاپین (Zyprexa)
- داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی مانند فلوکستین-اولانزاپین (Symbyax)
- بنزودیازپین‌ها که انواعی از داروی ضد اضطراب هستند. مثلاً آلپرازولام (Xanax) که ممکن است برای درمان کوتاه مدت استفاده شود.
- والپروات سدیم (Depakin)
روان درمانی
درمان‌های روان درمانی توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان شناختی رفتاری
درمان رفتاری شناختی نوعی گفتار درمانی است. بیمار و یک درمانگر در مورد راه‌های مدیریت اختلال صحبت می‌کنند. آن‌ها به او کمک می‌کنند تا الگوهای تفکر خود را درک کند. درمانگران همچنین می‌توانند به بیمار در ارائه استراتژی‌های مقابله مثبت کمک کنند.
آموزش روانی
آموزش روانشناختی نوعی مشاوره است که به بیمار کمک می‌کند تا این اختلال را درک کند. آگاهی بیشتر از اختلال دوقطبی به او و دیگران در زندگی کمک کرده تا آن را مدیریت کنند.
درمان ریتمی بین فردی و اجتماعی
درمان ریتمی بین فردی و اجتماعی (IPSRT) بر تنظیم عادات روزانه مانند خواب، غذا خوردن و ورزش تمرکز دارد. متعادل کردن این اصول روزمره می‌تواند به شما در مدیریت اختلال کمک کند.
سایر گزینه‌های درمانی
سایر گزینه‌های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درمان الکتروشوک (ECT)
- داروهای خواب‌آور
- مکمل
- طب سوزنی
- تغییر سبک زندگی
همچنین چند مرحله ساده وجود دارد که می تواند در حال حاضر برای کمک به مدیریت اختلال کمک برساند:
- یک برنامه معمول برای خوردن و خوابیدن داشته باشید
- یاد بگیرید که نوسانات خلقی را تشخیص دهید
- از یک دوست یا یکی از بستگان بخواهید تا از برنامه‌های درمانی پشتیبانی کند
- با پزشک یا ارائه دهنده خدمات درمانی مجاز صحبت کنید
سایر تغییرات شیوه زندگی نیز می‌تواند به تسکین علائم افسردگی ناشی از اختلال کمک کند.
بیشتر بخوانید: سندروم داون یا نشانگان داون چیست؟ آیا سندروم داون ارثی است؟
داروهای طبیعی برای اختلال دوقطبی
برخی از داروهای طبیعی ممکن است برای درمان اختلال دو قطبی مفید باشد. با این حال، مهم است که از این روش‌ها بدون صحبت با پزشک استفاده نشود. این درمان‌ها امکان دارد با داروهایی که مصرف می‌شود تداخل داشته باشد.
گیاهان و مکمل‌های زیر امکان دارد به تثبیت خلق و خو و تسکین علائم اختلال دوقطبی کمک کند:
روغن ماهی
یک مطالعه معتبر در سال 2013 نشان می‌دهد افرادی که مقدار زیادی ماهی و روغن ماهی مصرف می‌کنند کمتر در معرض بیماری دوقطبی هستند. برای دریافت طبیعی روغن می‌توان ماهی بیشتری خورد یا مکمل بدون نسخه (OTC) مصرف کرد.
Rhodiola rosea
یک منبع معتبر تحقیق همچنین نشان می‌دهد که این گیاه ممکن است درمانی مفید برای افسردگی متوسط باشد. همچنین امکان دارد به درمان علائم افسردگی اختلال دو قطبی کمک کند.
S-adenosylmethionine (SAMe)
SAMe یک مکمل اسید آمینه است. درد تحقیقاتی نشان داده شد که می‌تواند علائم افسردگی اساسی و سایر اختلالات خلقی را کاهش دهد.
بیشتر بخوانید: اوتیسم یا اختلال درخودماندگی چیست؟
نکاتی برای مقابله و پشتیبانی
اگر کسی را می‌شناسید که مبتلا به این اختلال است، به او بگویید تنها نیست. اختلال دو قطبی حدود 60 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. یکی از بهترین کارهایی که می‌توان انجام داد آموزش بیمار و اطرافیان است.
اگر فکر می‌کنید بیمار شما علائم اختلال دو قطبی را تجربه می‌کند، از پزشک وقت بگیرید. ممکن است یک دوست، بستگان یا معشوق شما دچار این اختلال باشد، حمایت و درک شما بسیار مهم است. آن‌ها را تشویق کنید تا در مورد علائم بیماری خود با پزشک حرف بزنند و نحوه کمک به افرادی که مبتلا به این اختلال هستند را بخوانید.
افرادی که یک دوره افسردگی را تجربه می‌کنند ممکن است افکار خودکشی داشته باشند. شما همیشه باید هرگونه صحبت در مورد خودکشی را جدی بگیرید.
اگر فکر می‌کنید شخصی در معرض خطر فوری آسیب رساندن به خود یا صدمه‌زدن به شخص دیگری است:
- با 110 یا شماره اورژانس تماس بگیرید
- تا رسیدن کمک در کنار شخص بمانید
- اسلحه، چاقو، دارو یا هر چیز دیگری که ممکن است باعث آسیب شود را بردارید
- گوش کنید، اما قضاوت نکنید، بحث نکنید، تهدید نکنید یا داد نزنید
بیشتر بخوانید: وسواس و آسیب‌های آن را بشناسید
اختلال دو قطبی و ازدواج
وقتی صحبت از مدیریت رابطه در حالی که با اختلال دو قطبی زندگی می‌کنید پیش می‌آید، صداقت بهترین سیاست است. اختلال دو قطبی می‌تواند بر هر رابطه‌ای در زندگی تاثیر بگذارد، شاید به ویژه در یک رابطه عاشقانه بیشتر نمود پیدا کند. بنابراین، مهم است که در مورد وضعیت صحبت کنید.
زمان درست یا غلطی وجود ندارد که به کسی بگویید دچار اختلال است. از فرد دارای اختلال بخواهید که این موارد را با شما یا شریک زندگی خود به اشتراک بگذارد:
- وقتی که اختلال تشخیص داده شد
- آنچه در مراحل افسردگی انتظار دارد
- آنچه در طول مراحل شیدایی خود انتظار دارد
- چگونه معمولا با خلق و خوی خود رفتار می کند
- چگونه می توانید برای او مفید باشید
یکی از بهترین راه‌ها برای حمایت و موفقیت در رابطه این است که افراد به درمان پایبند باشند. درمان به شخص کمک می‌کند علائم را کاهش داده و شدت تغییرات خلقی خود را کنترل کنند. با کنترل این جنبه‌های اختلال، می‌توان تمرکز بیشتری بر رابطه داشت. شریک زندگی همچنین می‌تواند راه‌هایی را برای ارتقا رابطه سالم بیاموزد.
اختلال دو قطبی یک بیماری روانی مزمن است. این به آن معنا است که فرد تا پایان عمر با آن زندگی خواهد کرد و با آن کنار خواهد آمد. با این حال، این به آن معنا نیست که او نمی‌تواند یک زندگی شاد و سالم داشته باشد.
درمان می‌تواند به او در مدیریت تغییرات خلقی و کنار آمدن با علائم کمک کند. برای استفاده بیشتر از درمان، ممکن است بخواهد یک تیم مراقبت ایجاد کند تا به او کمک کنند. علاوه بر پزشک اصلی امکان دارد بخواهد یک روانپزشک و روانشناس نیز داشته باشد. از طریق گفتگو درمانی، این پزشکان می‌توانند به فرد در کنار آمدن با علائم اختلال دوقطبی کمک کنند.
همچنین ممکن است فرد بخواهد به دنبال یک جامعه حمایتی باشد. یافتن افراد دیگری که با این اختلال زندگی می کنند می‌تواند گروهی از افراد را در دسترس او قرار دهد. او می‌تواند به آن‌ها اعتماد کرده و برای کمک گرفتن به آن‌ها مراجعه کند.
یافتن درمان‌هایی که برای او مفید است نیاز به پشتکار دارد. به همین ترتیب، هنگام یادگیری مدیریت اختلال دو قطبی و پیش‌بینی تغییرات خلقی، باید با خود صبور باشد. به همراه تیم مراقبت خود، راه‌هایی برای حفظ یک زندگی عادی، شاد و سالم پیدا خواهد کرد.