درمان تشنج، انواع، عوارض و 4 علت اصلی این اختلال
درمان تشنج به عنوان یک اختلال ناگهانی و کنترل‌نشده در مغز دغدغه‌ای است که افراد با کمی استرس با آن روبهرو می‌شوند. تشنج باعث تغییراتی در رفتار، حرکات یا احساسات و سطوح هوشیاری افراد خواهد شد. داشتن دو یا چند تشنج با فاصله حداقل 24 ساعت از هم که به دلیل قابل شناسایی ایجاد نشده باشد، عموما به عنوان صرع در نظر گرفته می‌شود.
انواع تشنج بسته به جایی که در مغز شروع می‌شود و اینکه تا چه حد گسترش می‌یابد متفاوت خواهد بود. بیشتر تشنج‌ها از 30 ثانیه تا دو دقیقه طول می‌کشند. تشنجی بیش از پنج دقیقه یک اورژانس پزشکی است.
تشنج‌ها شایع‌تر از آن چیزی هستند که به نظر می‌رسد.
رخ دادن تشنج پس از سکته مغزی، بیماری عفونتی مانند مننژیت یا بیماری‌های اعصاب و روان دیگر دور از ذهن نیست. با این حال بسیاری از اوقات برای درمان تشنج علت آن ناشناخته می‌ماند. اکثر اختلالات رشدی با دارو قابل کنترل هستند، اما درمان تشنج هنوز تاثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره افراد دارد.
بیشتر بخوانید: آزمایش اوتیسم چیست و چرایی نیاز به انجام تست غربالگری
علائم تشنج
علائم و نشانه‌های تشنج از خفیف تا شدید متغیر و بسته به نوع آن متفاوت هستند. بعضی از علائم و نشانه‌های تشنج شامل موارد زیر است:
- سردرگمی موقت
- خیره شدن
- حرکات تکان‌دهنده غیرقابل کنترل بازوها و پاها
- از دست دادن هوشیاری یا آگاهی
- علائم شناختی یا احساسی، مانند ترس، اضطراب یا دژاوو
بیشتر بخوانید: درمان لکنت زبان در کودکان و بزرگسالان با روش‌ها و تکنیک‌ها استاندارد
انواع تشنج
پزشکان معمولا برای درمان تشنج آن‌ها را بر اساس نحوه و مکان شروع فعالیت غیرطبیعی مغز به دو دسته کانونی یا عمومی طبقه‌بندی می‌کنند.
-
تشنج‌های کانونی
تشنج کانونی ناشی از فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در یک ناحیه از مغز است. تشنج کانونی در دو حالت رخ می‌دهد:
تشنج کانونی با اختلال در آگاهی:
این تشنج با تغییر یا از دست دادن هوشیاری همراه است. ممکن است بیدار به نظر بیایید، اما به فضا خیره شده‌اید و پاسخی به محیط نداده یا حرکات تکراری انجام می‌دهید. این حرکات شامل مالش دست، حرکات دهان، تکرار کلمات خاص یا راه رفتن در دایره خواهد بود.
تشنج کانونی بدون از دست دادن هوشیاری:
این نوع تشنج احساسات را تغییر می‌دهد یا ظاهر، بو، احساس، مزه یا صدا را دچار اختلال می‌کند. هوشیاری در این نوع تشنج از بین نمی‌رود. احساس ناگهانی خشم، شادی یا ناراحتی در این نوع تشنج کانونی دور از ذهن نیست. این تشنج‌ها همچنین منجر به مشکل در صحبت کردن، تکان دادن غیرارادی قسمتی از بدن مانند بازو یا پا و علائم حسی خود به خودی مانند گزگز، سرگیجه و دیدن نورهای چشمک‌زن خواهد شد.
علائم تشنج کانونی به سایر اختلالات عصبی مانند میگرن، نارکولپسی یا بیماری روانی شباهت بسیاری دارد. برای درمان تشنج باید آن را درست و دقیق تشخیص داد.
بیشتر بخوانید: درمان سندروم داون از دوران جنینی تا بزرگسالی با کاردرمانی
-
تشنج عمومی
تشنج‌هایی که تمام نواحی مغز را درگیر می‌کند، تشنج عمومی نامیده شده و انواع مختلف آن عبارتند از:
تشنج غیبت:
قبلا به عنوان تشنج پتی مال شناخته می‌شد و اغلب در کودکان رخ می‌دهد. تشنج غیبت با خیره شدن به فضا یا حرکات ظریف بدن، مانند پلک زدن یا ضربه زدن به لب خود را نشان داده و معمولا 5 تا 10 ثانیه طول می‌کشند. تشنج غیبت باعث از دست دادن مختصر هوشیاری خواهد شد.
بیشتر بخوانید: انواع لکنت زبان و آشنایی با علل پیدایش لکنت کودکان و بزرگسالان
تشنج تونیک:
تشنج تونیک باعث سفت شدن عضلات شده و معمولا عضلات پشت، بازوها و پاها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تشنج تونیک گاهی باعث از دست دادن هوشیاری و افتادن روی زمین می‌شود.
تشنج آتونیک:
به عنوان تشنج قطره‌ای نیز شناخته و باعث از دست دادن کنترل عضلانی خواهد شد. احتمال دارد باعث سقوط ناگهانی، افتادن یا افتادن سر شود.
بیشتر بخوانید : درمان اوتیسم؛ بازی اثرگذارترین شیوه درمان
تشنج کلونیک:
با حرکات مکرر یا ریتمیک و تکان‌دهنده عضلانی همراه است. این تشنج معمولا گردن، صورت و بازوها را در دو طرف بدن درگیر می‌کند.
تشنج میوکلونیک:
عموما به صورت تکان‌های ناگهانی دست‌ها و پاها ظاهر و اغلب هوشیاری از دست دادن نخواهد رفت.
تشنج تونیک-کلونیک:
قبلا به عنوان تشنج گراند مال شناخته می‌شد، شدیدترین نوع تشنج صرعی است و می‌تواند باعث از دست دادن ناگهانی هوشیاری، سفت شدن و لرزش بدن و گاهی از دست دادن کنترل مثانه یا گاز گرفتن زبان شود. تشنج تونیک-کلونیک امکان دارد چند دقیقه طول بکشد.
بیشتر بخوانید: اوتیسم یا اختلال درخودماندگی چیست؟
چه زمانی باید برای درمان تشنج به پزشک مراجعه کرد
در صورت بروز هر یک از موارد زیر برای درمان تشنج فورا به دنبال کمک پزشکی باشید:
- تشنج بیش از پنج دقیقه
- پس از توقف تشنج، تنفس یا هوشیاری برنگردد
- تشنج دوم بلافاصله رخ دهد
- تشنج ناشی از تب شدید
- تشنج ناشی از گرمازدگی
- تشنج هنگام بارداری
- ابتلا به دیابت
- آسیب به خود در طول تشنج
- اگر برای اولین بار دچار تشنج شده‌اید
بیشتر بخوانید: سندروم داون یا نشانگان داون چیست؟ آیا سندروم داون ارثی است؟
علل ایجاد تشنج
تشنج عارضه‌ای است که با حرکات غیرارادی، تغییرات در هوشیاری یا هر دو مشخص خواهد شد. زمانی که فرد دچار اختلال تشنجی است، اغلب مبتلا به صرع خوانده می‌شود. گاهی اوقات، افرادی که صرع ندارند نیز امکان دارد دچار تشنج غیرمنتظره شوند که به دلیل شرایط پزشکی مختلف مغز است. این مقاله از مجله پزشکی سیوطب به بررسی علل و درمان تشنج و صرع می‌پردازد. همچنین نحوه جلوگیری از تشنج و شناسایی محرک‌های آن را نیز پوشش می‌دهد.
علل اولیه تشنج، بیماری، آسیب، استفاده تفریحی از مواد مخدر و ترک دارو یا الکل است.
بیشتر بخوانید : تفاوت ذهن خودآگاه و ناخودآگاه، از ضمیر پنهان تا “خود” آشکار
1. ضربه به سر و آسیب مغزی
ضربه شدید به سر باعث تشنج ناگهانی در زمان ضربه و همچنین موجب آسیب‌های مغزی خواهد شد که به صرع طولانی مدت می‌انجامد. برخی از آسیب‌های مغزی به دلیل خونریزی و زخم‌های داخل مغز باعث تشنج می‌شوند که در فعالیت الکتریکی طبیعی مغز اختلال ایجاد خواهند کرد. این باعث بیش فعالی مغزی یا تحریک عصبی نامنظم و در نهایت منجر به تشنج خواهد شد.
2. بیماری‌های پزشکی
چندین شرایط پزشکی در عملکرد مغز اختلال ایجاد کرده و درنتیجه تشنج شکل می‌گیرد. این شرایط باعث تشدید بیماری خواهد شد تا زمانی که درمان تشنج انجام پذیرد. بیماری‌های پزشکی همچنین باعث اختلال تشنجی پایدار شده و حتی امکان دارد پس از پایان بیماری نیز ادامه یابد. بیماری‌هایی که باعث تشنج می‌شوند عبارتند از:
بیشتر بخوانید: حرف زدن در خواب و ۵ راهکار اصلی درمان اختلال پاراسومنیا
تومورهای مغزی:
سرطانی که از مغز شروع شود یا از سایر نقاط بدن به آنجا گسترش یابد، باعث تورم و فشار در مغز خواهد شد. تومورها فعالیت طبیعی مغز را مختل و تشنج به دنبال دارد. تشنج اولین علامتی است که فرد مبتلا به سرطان در مغز با آن روبهرو خواهد شد. برای درمان تشنج ناشی از سرطان فرد با چالش‌های بنیادینی مواجه است.
بیشتر بخوانید: افزایش قدرت یادگیری مغز با ۱۷ روش آسان، موثر برای همه افراد
سکته مغزی ایسکمیک:
سکته مغزی باعث ایجاد نواحی کوچک یا بزرگ آنفارکتوس مغزی (آسیب بافتی) می‌شود. این نواحی با جلوگیری از عملکرد طبیعی نواحی مغز موجب به وجود آمدن تشنج خواهد شد. سکته‌های مغزی در نواحی خاصی از مغز بیشتر باعث اختلال تشنج می‌شوند. به عنوان مثال، سکته در لوب تمپورال بیشتر از سکته مغزی در ساقه مغز تشنج ایجاد می‌کند.
خونریزی:
خونریزی مغزی (خونریزی در داخل یا اطراف مغز) امکان دارد باعث تحریک بافت مغز و منجر به تشنج شود. سکته‌های مغزی هموراژیک بیشتر از سکته‌های ایسکمیک (فقدان جریان خون) با تشنج همراه هستند و درمان تشنج ناشی از هر کدام از این سکته‌ها متفاوت است.
بیشتر بخوانید: تقویت اراده با معرفی ۹ روش ساده و قابل انجام برای ایجاد انگیزه
آنسفالیت یا آبسه مغزی:
عفونت و التهاب مغز نسبتا جدی و تشنج فوری و همچنین صرع پایدار به دنبال دارد. آنسفالیت التهاب یا عفونت بافت مغز و آبسه مغزی یک عفونت محصور در مغز است. درمان تشنج ناشی از این عفونتهای غیرمعمول بستگی به ناحیه عفونی‌شده دارد.
مننژیت:
عفونت مننژها (لایه‌های محافظ مغز) فعالیت مغز را مختل و در نتیجه تشنج به وجود می‌آورد. بیشتر اوقات پس از درمان عفونت مننژیت درمان تشنج هم خود به خودی انجام می‌گیرد.
مشکلات متابولیک:
عدم تعادل شدید الکترولیت‌ها و نارسایی کبد و کلیه فعالیت نورون‌های مغز را مختل می‌کند. این نارسایی‌ها باعث فعالیت بیش‌ازحد نورون‌ها و ایجاد تشنج خواهد شد. مشکل درمان تشنج ناشی از ناهنجاری‌های الکترولیتی و نارسایی اندام‌ها اغلب با رفع مشکل پزشکی حل خواهد شد.
تب:
تب بسیار بالا به ویژه در کودکان خردسال و نوزادان احتمال ایجاد تشنج را افزایش می‌دهد. این نوع تشنج‌ها را تشنج تب‌دار می‌نامند. برای درمان تشنج ناشی از تب بالا باید فورا مراقبت‌های پزشکی برای کودک دریافت کرد.
بیشتر بخوانید: درمان تیک عصبی و روش‌های مدیریت سندرم تورت
3. استفاده از مواد
تشنج‌های ناشی از مصرف مواد عبارتند از:
ترک الکل:
اغلب ترک الکل که قطع ناگهانی الکل پس از مصرف زیاد است، می‌تواند منشای برای تشنج شود. این واکنش خطرناک بوده و برای درمان تشنج ناشی از ترک الکل باید فورا به پزشک مراجعه کرد.
استفاده از داروهای غیرمجاز:
بسیاری از داروهای تفریحی با تشنج همراه و تا حدودی غیرقابل‌پیش‌بینی هستند. برای درمان تشنج مرتبط با داروهای تفریحی غیرقانونی باید فورا به دنبال مراقبت‌های پزشکی بود. مصرف دارو را باید به تیم پزشکی اطلاع داد تا بتوانند درمان تشنج را به صورت اورژانسی و به موقع پیش بگیرند.
بیشتر بخوانید: درمان لرزش در تمام اعضای بدن و دلایل رعشه در جوانی و کهنسالی
ترک دارو:
قطع ناگهانی برخی از داروها اعم از تفریحی یا دارویی پس از مصرف زیاد امکان دارد تشنج به دنبال داشته باشد. به عنوان مثال، ایجاد تشنج با قطع ناگهانی داروی تجویزی بوپروپیون (یک داروی ضد افسردگی) دور از ذهن نیست. مثالی دیگر ترک الکل که یک واکنش خطرناک و برای درمان تشنج ناشی از آن نیاز به مراقبت فوری پزشکی وجود دارد.
4. محرک‌های تشنج
محرک‌های تشنج، رویدادها یا شرایطی هستند که باعث تشنج خواهند شد و در صورت ابتلا به صرع مشکلاتی به وجود می‌آورند. دانستن و اجتناب از این محرک‌ها برای کاهش خطر و حتی درمان تشنج مهم است.
بیشتر بخوانید: فوبیا ارتفاع، دلایل پیدایش آکروفوبیا و روش‌های درمان ترس از ارتفاع
محرک‌های رایج که به کنترل و درمان تشنج فرد کمک می‌کنند عبارتند از:
مصرف الکل:
بسیاری از افراد مبتلا به صرع با مصرف الکل دچار تشنج می‌شوند. حتی اگر صرع با داروهای ضد تشنج به خوبی کنترل‌شده باشد بروز تشنج دور از ذهن نخواهد بود. الکل فعالیت الکتریکی مغز را به گونه‌ای تغییر داده که باعث تشنج خواهد شد. گاهی الکل با متابولیسم ضد تشنج تداخل داشته و از عملکرد صحیح دارو برای درمان تشنج جلوگیری به عمل می‌آورد.
کمبود خواب:
خستگی ناشی از کم‌خوابی یا خواب ناکافی نیز از محرک‌های شناخته‌شده تشنج است. در واقع، EEG (ضبط فعالیت الکتریکی مغز) کمبود خواب، یکی از تست‌های مهم برای ارزیابی اختلالات و شناسایی راه‌های درمان تشنج است. یک EEG فاقد خواب پس از یک دوره کمبود عمدی خواب به دست می‌آید. در صورت ابتلا به صرع، تشنج به احتمال زیاد در حالت کم‌خوابی رخ خواهد داد. EEG فعالیت تشنج را تایید و به تشخیص و درمان تشنج کمک قابل توجهی خواهد کرد.
چراغ‌های چشمک‌زن:
تشنج‌های که با چشمک زدن سریع چراغ‌ها ایجاد می‌شوند شایع نیستند و در صورت ابتلا به صرع بیشتر مشکل‌ساز خواهند بود و عموما شدید هستند.
استرس، تغییرات آب‌وهوا، بوهای خاص:
بیشتر افرادی که مبتلا به صرع هستند، متوجه محرک‌های خاصی مانند استرس، قرار گرفتن در معرض بوهای خاص و حتی تغییرات آب و هوایی نیز می‌شوند. شواهد در مورد این عوامل به عنوان علت تشنج ثابت نیست و محرک‌ها برای هر فردی متفاوت و شناسایی آن در درمان تشنج کمک‌کننده است.
بیشتر بخوانید: انواع فوبیا؛ از کودکی تا بزرگسالی و ۳ راه درمان این اختلال روانی
عوارض تشنج
گاهی اوقات تشنج می‌تواند به شرایطی منجر شود که برای فرد خطرناک باشد. خطرات ناشی از تشنج عبارتند از:
- افتادن: اگر در حین تشنج زمین بخورید، امکان زخمی شدن یا شکستن استخوان دور از ذهن نیست
- غرق شدن: اگر هنگام شنا یا حمام کردن تشنج رخ دهد، خطر غرق شدن تصادفی در کمین است
- تصادفات اتومبیل: تشنجی که باعث از دست دادن هوشیاری یا کنترل شود خطر تصادف را در حین رانندگی افزایش می‌دهد
- عوارض بارداری: تشنج در دوران بارداری خطراتی را برای مادر و جنین به همراه دارد و برخی از داروهای ضد صرع خطر نقایص مادرزادی را افزایش می‌دهند
- سلامت عاطفی: افراد مبتلا به تشنج بیشتر در معرض مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب هستند
راه‌های تشخیص تشنج
آزمایش‌های متعددی برای تعیین علت تشنج و ارزیابی احتمال ابتلای فرد به تشنج تجویز خواهد شد که عبارتند از:
معاینه عصبی:
پزشک رفتار، توانایی‌های حرکتی و عملکرد ذهنی را ارزیابی کرده تا در صورت وجود مشکل در مغز و سیستم عصبی درمان تشنج را بر اساس آن پیش برد.
بیشتر بخوانید: حمله خواب، دلایل و درمان به همراه خطرات احتمالی نارکولپسی
آزمایشات خون:
گرفتن نمونه خون سطح قند خون، علائم عفونت، شرایط ژنتیکی و عدم تعادل الکترولیتی را بررسی می‌کند که هر کدام از این موارد در درمان تشنج نقشی مهم ایفا خواهند کرد.
پونکسیون کمری:
شک پزشک در وجود عفونت به عنوان علت تشنج شخص را وا می‌دارد تا نمونه‌ای از مایع مغزی نخاعی را برای آزمایش خارج کند و درمان تشنج را بر اساس آن پیش ببرد.
الکتروانسفالوگرام (EEG):
در این آزمایش پزشکان الکترودهایی را با یک ماده خمیر مانند به پوست سر متصل می‌کنند. الکترودها فعالیت الکتریکی مغز را ثبت که به صورت خطوط موجی در ضبط EEG نشان داده می‌شود. EEG ممکن است الگویی را نشان دهد که به پزشکان می‌گوید احتمال وقوع مجدد تشنج وجود دارد یا خیر.
بیشتر بخوانید: چرایی بروز اختلال تیک در افراد مختلف و صفر تا صد آن
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI):
اسکن MRI از آهنرباهای قدرتمند و امواج رادیویی برای ایجاد نمای دقیق از مغز بهره می‌برد. پزشک با MRI قادر به تشخیص ضایعات یا ناهنجاری‌ها در مغز که می‌تواند منجر به تشنج شود.
توموگرافی کامپیوتری (CT):
سی تی اسکن از اشعه ایکس برای به دست آوردن تصاویر مقطعی از مغز استفاده می‌کند. سی‌تی‌اسکن ناهنجاری‌هایی مغز را که باعث تشنج شده نشان می‌دهد مانند تومور، خونریزی و کیست. با کمک تصاویر به‌دست‌آمده به وسیله CT می‌توان درمان تشنج را به صورت دقیق و بر اساس علت پیش گرفت.
توموگرافی گسیل پوزیترون (PET):
اسکن PET از مقدار کمی ماده رادیواکتیو با دوز پایین استفاده می‌کند که به داخل ورید تزریق شده تا به تجسم مناطق فعال مغز و تشخیص ناهنجاری‌ها کمک کند.
بیشتر بخوانید: فوبیا تاریکی در کودکان و بزرگسالان، آشنایی با علل و درمان ترس از تاریکی
توموگرافی کامپیوتری گسیل تک فوتون (SPECT):
آزمایش SPECT از مقدار کمی ماده رادیواکتیو با دوز کم و تزریق آن به داخل رگ انجام می‌پذیرد. آزمایش SPECT نقشه‌ای دقیق و سه‌بعدی از فعالیت جریان خون در مغز حین تشنج به دست می‌دهد. پزشکان همچنین بعضی مواقع نوعی آزمایش SPECT به نام SPECT ictal برای درمان تشنج انجام داده که نتایج دقیق‌تری ارائه می‌دهد. این آزمایش معمولا در بیمارستان با ضبط EEG شبانه انجام می‌شود.
درمان تشنج
هدف بهینه در درمان تشنج، یافتن بهترین راه ممکن برای توقف تشنج با کمترین عوارض جانبی است.
1. درمان تشنج با دارو
درمان تشنج اغلب شامل استفاده از داروهای ضد تشنج است. گزینه‌های مختلفی برای داروهای ضد تشنج وجود دارد. یکی از داروهای اخیر تایید شده توسط سازمان غذا و دارو، کانابیدیول (Epidiolex) که از ماری جوانا مشتق شده است. این دارو برای درمان تشنج در کودکان 2 سال و بالاتر تایید شده است.
یافتن دارو و دوز مناسب پیچیدگی خاص خود را دارد. گاهی لازم است چندین داروی مختلف امتحان شود تا برای درمان تشنج به دارویی با کمترین عوارض دست یابیم. عوارض جانبی داروهای درمان تشنج افزایش وزن، سرگیجه، خستگی، تغییرات خلقی و همچنین عوارض جانبی جدی‌تر احتمال آسیب به کبد یا مغز استخوان را دارد.
بیشتر بخوانید : بیماری پارکینسون؛ معرفی ۴ عامل موثر در ابتلا به این عارضه
2. رژیم غذایی برای درمان تشنج
پیروی از رژیم غذایی سرشار از چربی و کربوهیدرات بسیار کم که به عنوان رژیم کتوژنیک شناخته می‌شود، می‌تواند کنترل و درمان تشنج را بهبود بخشد. رژیم کتوژنیک بسیار سخت‌گیرانه و پیروی از آن چالش‌برانگیز است، زیرا طیف محدودی از غذاها مجاز خواهد بود.
3. عمل جراحي برای درمان تشنج
اگر درمان تشنج با روش‌های مطرح‌شده امکان‌پذیر نبود، جراحی یک گزینه‌ی درمانی مدنظر گرفته خواهد شد. هدف از جراحی جلوگیری از وقوع تشنج است. جراحی برای درمان تشنج افرادی که عارضه آن‌ها همیشه از یک نقطه در مغز منشا می‌گیرد، بهترین راه درمان خواهد بود. انواع مختلفی از جراحی وجود دارد، از جمله:
بیشتر بخوانید: شخصیت اسکیزوئید و روش‌های درمان بحران برقراری ارتباط
لوبکتومی(لزیونکتومی):
جراحان برای درمان تشنج ناحیه‌ای از مغز را که در آن تشنج شروع می‌شود، پیدا و برمی‌دارند.
قطع زیر پیال چندگانه:
این نوع جراحی شامل ایجاد چندین برش در نواحی مغز برای جلوگیری از تشنج است. معمولا زمانی که نتوان آن قسمت از مغز را که در آن تشنج شروع می‌شود با خیال راحت برداشت.
کورپوس کالوزوتومی:
این جراحی شبکه اتصالات بین نورون‌های نیمه راست و چپ مغز را قطع می‌کند. برای درمان تشنج‌هایی استفاده می‌شود که از یک نیمه مغز شروع و به نیمه دیگر می‌رسد.
نیمکرکتومی (همیسفروتومی):
در این جراحی نیمی از لایه بیرونی مغز برداشته می‌شود. این یک نوع جراحی شدید و تنها زمانی به عنوان راهی برای درمان تشنج استفاده شده که داروها در مدیریت تشنج مؤثر نباشند و تشنج فقط نیمی از مغز را تحت تاثیر قرار دهد. بسیاری از توانایی‌های عملکردی روزانه پس از این جراحی از بین می‌روند، اما کودکان اغلب این توانایی‌ها را با توان‌بخشی قابل‌توجه دوباره به دست خواهند آورد.
ابلیشن حرارتی (تراپی حرارتی بینابینی با لیزر):
این روش جراحی کمتر تهاجمی برای درمان تشنج، انرژی بسیار متمرکزی را روی یک هدف خاص در مغز که تشنج از آنجا شروع می‌شود قرار می‌دهد و سلول‌های مغزی را که باعث تشنج شده از بین می‌برد.
بیشتر بخوانید: ۳ تفاوت شخصیت نمایشی و خودشیفته تا تمایل به جلب توجه
4. درمان تشنج با تحریک الکتریکی
برخی از انواع آن عبارتند از:
تحریک عصب واگ:
دستگاهی که در زیر پوست قفسه سینه برای درمان تشنج کاشته می‌شود. این دستگاه عصب واگ در گردن را تحریک کرده و سیگنال‌هایی را به مغز ارسال تا از ایجاد تشنج جلوگیری کند. همزمان با تحریک عصب واگ برای درمان تشنج همچنان نیاز به مصرف دارو با دوز پایین وجود دارد.
تحریک عصبی پاسخگو:
دستگاهی که روی سطح مغز یا در بافت آن کاشته می‌شود، می‌تواند فعالیت تشنج را تشخیص و یک تحریک الکتریکی را به ناحیه شناسایی‌شده برای توقف و درمان تشنج برساند.
تحریک عمیق مغز:
پزشکان الکترودهایی را در نواحی خاصی از مغز قرار داده تا تکانه‌های الکتریکی تولید و فعالیت غیرطبیعی مغز را تنظیم کنند. الکترودها به دستگاه ضربان سازی که در زیر پوست قفسه سینه قرار داده شده متصل تا میزان تحریک تولیدشده را کنترل کنند.
بیشتر بخوانید: ۹ درمان اختلال شخصیت مرزی یا بوردرلاین؛ مقابله با تغییرات سریع در خلق‌و‌خو
پیشگیری از تشنج
تشنج می‌تواند منجر به موقعیت‌های ناخوشایند اجتماعی، آسیب جسمی، تصادفات رانندگی و سقوط خطرناک شود. در صورت امکان، بهتر است از تشنج جلوگیری شود. دو رویکرد اصلی برای پیشگیری از تشنج وجود دارد.
پیشگیری با دارو:
داروهای ضد تشنج موثرترین راه برای جلوگیری و درمان تشنج در صورت ابتلا به صرع هستند. بسیاری از داروهای ضد تشنج می‌توانند به طور موثر تشنج را کنترل کنند. پزشک در انتخاب یکی از داروهای ضد تشنج یا ترکیبی از داروها می‌تواند راهنمایی مطمئن برای شما باشد. مصرف منظم داروهای ضد تشنج نیز بخش مهمی از کنترل و درمان تشنج است. در صورت مصرف داروهای ضد تشنج باید آن‌ها را طبق دستور و تقریبا در یک ساعت معین هر روز مصرف کرد. قطع ناگهانی داروهای ضد تشنج، خود عاملی برای ایجاد تشنج خواهد بود.
اجتناب از محرک‌ها:
رویکرد دوم اجتناب از محرک‌های تشنج است. در صورت تشخیص صرع در فرد، حفظ عادات زندگی که از محرک‌های شناخته‌شده تشنج جلوگیری می‌کند، حائز اهمیت است. این بدان معناست که خواب کافی داشته باشید، الکل ننوشید و از چشمک زدن چراغ‌های روشن یا سایر محرک‌ها اجتناب کنید.
یادداشت پایانی
تشنج احتمالا با یک اختلال به نام صرع رخ می‌دهد. برای کسانی که صرع ندارند، تشنج می‌تواند ناشی از عوامل متعددی باشد. پیش‌بینی یا پیشگیری برخی از آن‌ها آسان نیست، مانند آنسفالیت یا عدم تعادل الکترولیت. برخی از آن‌ها مانند ترک دارو قابل پیشگیری هستند. اگر صرع در فرد تشخیص داده شده بهترین راه برای درمان تشنج مصرف داروهای ضد تشنج و اجتناب از محرک‌های آن است. حتما داروهای تجویزشده به طور منظم و طبق دستور مصرف شود. سپاس از اینکه تا انتهای این مطلب با ما همراه بودید. سوالات خود را با ما در میان بگذارید.
برخی از افراد هاله تشنجی را قبل از شروع آن تجربه خواهند کرد که می‌تواند شامل حالت تهوع، بوییدن لاستیک سوخته یا مشاهده طعم عجیب باشد. این هاله‌ها به فرد هشدار می‌دهند که تشنج در راه است و به شخص امکان می‌دهد تا خود را به مکانی برای جلوگیری و درمان تشنج برساند.