اختلالات رشدیاعصاب و روان

درمان سندروم داون از دوران جنینی تا بزرگسالی با کاردرمانی

درمان سندروم داون به علت حرکت رو به رشد آن به یک مهم در دنیای پزشکی تبدیل شده است. سندروم داون به عنوان شایع‌ترین بیماری ژنتیکی مرتبط با کروموزوم شناخته می‌شود. این اختلال ژنتیکی بر رشد مغز و بدن تاثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به سندروم‌ داون با چالش‌های جسمی و ذهنی روبه‌رو هستند، اما می‌توانند زندگی کامل و شادی داشته باشند.

سندروم داون چیست؟

افراد مبتلا به سندروم داون با یک کروموزوم اضافی به دنیا می‌آیند که روش رشد مغز و بدن آن‌ها را تغییر می‌دهد. سندروم داون یک اختلال ژنتیکی است و زمانی ایجاد می‌شود که تقسیم سلولی غیرطبیعی منجر به کپی کامل یا جزئی اضافی از کروموزوم 21 شود. نوزادان مبتلا به سندروم داون با یک نسخه اضافی از کروموزوم 21 به دنیا می‌آیند که به جای دو نسخه معمول، سه نسخه از کروموزوم وجود دارد.

اکثر نوزادان با 23 جفت کروموزوم در هر سلول متولد می‌شوند که مجموعا 46 کروموزوم است. کروموزوم‌ها دسته‌ای از ژن‌های ساخته شده از DNA شما هستند و بدن شما به داشتن تعداد مناسبی از آن‌ها متکی است. در سندروم داون، این کروموزوم اضافی منجر به طیفی از مسائل می‌شود که هم از نظر روحی و هم از نظر جسمی شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ژن‌ها نحوه شکل‌گیری و رشد شما را در رحم و بعد از تولد تعیین می‌کنند.

در نتیجه درمان سندروم داون در افرادی که با این ویژگی متولد می‌شوند امری بسیار مهم است. مبتلایان به سندروم داون در طول زندگی با چالش‌های جسمی و روحی شدیدی روبه‌رو هستند. آن‌ها معمولا ویژگی‌های بدنی و صورت متمایز دارند. افراد مبتلا به سندروم داون آهسته رشد می‌کنند و بیشتر در معرض خطر برخی از شرایط پزشکی هستند.

بیشتر بخوانید:انواع لکنت زبان و آشنایی با علل پیدایش لکنت کودکان و بزرگسالان

درمان سندروم داون و شناسایی کروموزوم اضافی|سیوطب

علائم مبتلایان به سندروم داون

هر فرد مبتلا به سندروم داون معمولا دارای مشکلات فکری و اختلالات رشدی خفیف، متوسط ​​یا شدید است. درمان سندروم داون در افرادی که از نظر جسمی سالم هستند، ساده‌تر است. در حالی که برخی دیگر از مبتلایان به مشکلات سلامتی مانند نقص قلبی جدی دچارند. درمان سندروم داون در این بیماران دشوارتر و در بیشتر مواقع بی نتیجه خواهد بود.

کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندروم داون دارای ویژگی‌های مشخصی در صورت هستند. اگرچه همه افراد مبتلا به سندروم داون ویژگی‌های یکسانی ندارند، باید برای درمان سندروم داون علائم فیزیکی، شناختی (تفکری) و رفتاری شخص را مد نظر گرفت.

علائم فیزیکی رایج سندروم داون شامل موارد زیر می‌شود:

  • صاف شدن اجزای صورت، به خصوص پل بینی
  • سایز بدنی تنومند
  • سر کوچک
  • گردن کوتاه
  • زبان بیرون‌زده
  • چشم‌های بادامی شکل که به سمت بالا متمایل می‌شوند
  • گوش‌هایی با شکل غیر معمول یا کوچک
  • تون عضلانی ضعیف
  • ناتوانی ذهنی
  • دست‌های پهن و کوتاه
  • یک چین عمیق در مرکز کف دست
  • انگشتان نسبتا کوتاه و دست و پاهای کوچک
  • انعطاف بیش از حد
  • لکه‌های سفید ریز روی قسمت رنگی چشم (عنبیه) به نام نقاط براشفیلد
  • قد کوتاه: نوزادان مبتلا به سندروم داون ممکن است قد متوسطی داشته باشند، اما معمولا آن‌ها به کندی رشد می‌کنند و کوتاه‌تر از سایر کودکان هم سن خود باقی می‌مانند

بیشتر بخوانید: درمان اوتیسم؛ بازی اثرگذارترین شیوه درمان

چشم بادامی و قد کوتاه در سندروم داونی‌ها شایع است|سیوطب

برای درمان سندروم داون اکثر کودکان مبتلا باید درباره اختلال شناختی خفیف تا متوسط ​​مورد بررسی قرار گیرند. در این مرحله زبان به تاخیر می‌افتد و حافظه کوتاه مدت و بلندمدت تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

علائم رایج یادگیری و رفتاری و نقش آن‌ها در درمان سندروم داون عبارتند از:

  • تاخیر در رشد گفتار و زبان
  • مشکلات توجه
  • مشکلات خواب
  • لجبازی و کج خلقی
  • تاخیر در شناخت
  • آموزش توالت با تاخیر

بیشتر بخوانید:اوتیسم یا اختلال درخودماندگی چیست؟

علل به وجود آمدن اختلال سندروم داون

سلول‌های انسان به طور معمول حاوی 23 جفت کروموزوم هستند. یک کروموزوم در هر جفت از پدر و دیگری از مادر می‌آید.

سندروم داون زمانی رخ می‌دهد که تقسیم سلولی غیرطبیعی شامل کروموزوم 21 رخ دهد. این ناهنجاری‌های تقسیم سلولی منجر به کپی جزئی یا کامل کروموزوم 21 می‌شود. ماده ژنتیکی اضافی شکل گرفته مسئول ویژگی‌ها و مشکلات رشدی سندروم داون است.

انواع سندروم داون

سه نوع سندروم داون وجود دارد. اغلب نمی‌توان تفاوت بین هر نوع را بدون نگاه کردن به کروموزوم‌ها تشخیص داد، زیرا دارای ویژگی‌های فیزیکی و رفتاری مشابه هستند.

  • تریزومی 21:

حدود 95درصد از مواقع سندروم داون به دلیل تریزومی 21 ایجاد می‌شود. فرد دارای سه نسخه از کروموزوم 21 به جای دو نسخه معمول در همه سلول‌ها است. این امر به دلیل تقسیم سلولی غیرطبیعی در طول رشد سلول اسپرم یا سلول تخمک به وجود می‌آید.

  • سندروم موزائیک داون:

 در این شکل نادر از سندروم داون، فرد تنها دارای چند سلول با یک نسخه اضافی از کروموزوم 21 است. این موزاییک از سلول‌های طبیعی و غیرطبیعی به دلیل تقسیم سلولی غیرطبیعی پس از لقاح ایجاد می‌شود.

  • انتقال سندروم داون:

سندروم داون همچنین می‌تواند زمانی رخ دهد که بخشی از کروموزوم 21 قبل یا در زمان لقاح به کروموزوم دیگری متصل شود (انتقال یابد). این کودکان دارای دو نسخه معمولی از کروموزوم 21 هستند، اما همچنین دارای مواد ژنتیکی اضافی از کروموزوم 21 بوده که به کروموزوم دیگری متصل شده‌اند.

هیچ عامل رفتاری یا محیطی شناخته شده‌ای وجود ندارد که باعث درمان سندروم داون شود. اغلب اوقات، سندروم داون ارثی نیست. این به دلیل اشتباه در تقسیم سلولی در مراحل اولیه رشد جنین ایجاد می‌شود.

سندروم داون می‌تواند از والدین به فرزند منتقل شود. با این حال تنها حدود 3 تا 4درصد از کودکان مبتلا به سندروم داون جابه‌جایی دارند و تنها برخی از آن‌ها آن را از یکی از والدین خود به ارث برده‌اند.

هنگامی که جابه‌جایی متعادل به ارث می‌رسد، مادر یا پدر مقداری ماده ژنتیکی کپی شده از کروموزوم 21 روی کروموزوم دیگر دارند، اما مواد ژنتیکی اضافی ندارند. این به آن معنی است که او هیچ علامت یا نشانه‌ای از سندروم داون ندارد، اما انتقال نامتعادل را در کودکان ایجاد می‌کند و باعث سندروم داون در کودکان می‌شود.

بیشتر بخوانید:عوامل تشدید کننده اختلال دو قطبی را بشناسید

عوامل خطرناک و زمینه‌ساز سندروم داون

برخی از والدین در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند مبتلا به سندروم داون هستند. عوامل خطر عبارتند از:

  • بالا رفتن سن مادر: احتمال به دنیا آوردن فرزند مبتلا به سندروم داون با افزایش سن زنان بالا می‌رود، زیرا تخمک‌های بزرگ‌تر خطر تقسیم نادرست کروموزوم را دارند. خطر بارداری با سندروم داون در زنان پس از 35 سالگی افزایش می‌یابد. با این حال اکثر کودکان مبتلا به سندروم داون از زنان زیر 35 سال به دنیا می‌آیند، زیرا زنان جوان‌تر نوزادان بسیار بیشتری دارند.
  • ناقل انتقال ژنتیکی برای سندروم داون: هم مردان و هم زنان می‌توانند انتقال ژنتیکی سندروم داون را به فرزندان خود منتقل کنند.
  • داشتن یک فرزند مبتلا به سندروم داون: والدینی که یک فرزند مبتلا به سندروم داون دارند و والدینی که خود جابه‌جایی دارند در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند دیگری با سندروم داون هستند. یک مشاور ژنتیک به والدین کمک می‌کند تا خطر داشتن فرزند دوم مبتلا به سندروم داون را ارزیابی کنند.

بیشتر بخوانید: سندروم پای بی قرار و روش‌های درمانی خانگی و دارویی

مبتلایان به سندروم داون در معرض چه عوارضی هستند؟

افراد مبتلا به سندروم داون عوارض مختلفی در زمینه اعصاب و روان دارند. در برخی از آن‎‌ها با افزایش سن بیشتر مشخص می‌شود. این عوارض شامل موارد زیر می‌شود:

  • نقایص قلبی: حدود نیمی از کودکان مبتلا به سندروم داون با نوعی نقص مادرزادی قلبی متولد می‌شوند. این مشکلات قلبی تهدید کننده زندگی خواهد بود و احتمالا در اوایل دوران نوزادی نیاز به جراحی داشته باشد. شناسایی اختلالات قلبی میزان کنترل و درمان سندروم داون نوزادان را افزایش می‌دهد.
  • نقص دستگاه گوارش (GI): ناهنجاری‌های گوارشی مانعی بزرگ در درمان سندروم داون در برخی از کودکان مبتلا است که شامل ناهنجاری‌های روده، مری، نای و مقعد می‌شود. خطر ابتلا به مشکلات گوارشی، مانند انسداد دستگاه گوارش، سوزش سر دل (ریفلاکس معده به مری) یا بیماری سلیاک افزایش می‌یابد.
  • اختلالات ایمنی: افراد مبتلا به سندروم داون به دلیل ناهنجاری‌های سیستم ایمنی، در معرض افزایش خطر ابتلا به اختلالات خود ایمنی، برخی از انواع سرطان و بیماری‌های عفونی مانند ذات‌الریه هستند.
  • آپنه خواب: به دلیل تغییرات بافت نرم و اسکلتی که منجر به انسداد راه‌های هوایی آن‌ها می‌شود، کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندروم داون در معرض خطر بیشتری برای آپنه انسدادی خواب هستند.
  • چاقی: افراد مبتلا به سندروم داون در مقایسه با جمعیت عمومی تمایل بیشتری به چاق شدن دارند.
  • مشکلات ستون فقرات: با توجه به درمان سندروم داون در برخی از افراد مبتلا ناهماهنگی دو مهره بالایی در گردن زیاد مشاهده می‌شود (بی‌ثباتی آتلانتواکسیال). این وضعیت آن‌ها را در معرض آسیب جدی به نخاع که ناشی از کشیدگی بیش از حد گردن است قرار می‌دهد.
  • سرطان خون: کودکان خردسال مبتلا به سندروم داون در معرض خطر ابتلا به سرطان خون هستند.
  • زوال عقل: خطر ابتلا به زوال عقل در افراد مبتلا به سندروم داون به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. علائم و نشانه‌ها در حدود 50 سالگی شروع می‌شود و درمان سندروم داون در این مرحله راه‌های خاص خود را می‌طلبد. ابتلا به سندروم داون همچنین خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می‌دهد.
  • مشکلات دیگر: درمان سندروم داون به شیوه دارویی احتمال تداخل با سایر بیماری‌ها از جمله مشکلات غدد درون‌ریز، مشکلات دندانی، تشنج، عفونت گوش و مشکلات شنوایی و بینایی را بالا می‌برد.

بیشتر بخوانید: درمان کابوس‌؛ با خواب‌های وحشتناک خداحافظی کنید

تشخیص و درمان سندروم داون

برای درمان سندروم داون تشخیص درست آن در دوران بارداری بسیار حائز اهمیت است. این تشخیص از طریق آزمایشات قبل از تولد یا پس از تولد با روش کاریوتایپ انجام می‌شود. روش کاریوتایپ با تجزیه و تحلیل کروموزومی خواهد بود.

آزمایش‌های قبل از تولد

تست‌های قبل از تولد، آزمایش‌های اختیاری هستند که می‌توانند در دوران بارداری برای تشخیص جنسیت، سن، اندازه و قرارگیری جنین در رحم انجام شوند. این آزمایش‌های قبل از تولد همچنین شرایط کروموزومی مانند سندروم داون، نقایص مادرزادی قلب و سایر شرایط ژنتیکی را تشخیص می‌دهند.

بیشتر بخوانید :مهم‌ترین مواردی که باید در مورد آزمایش ژنتیک قبل از بارداری بدانید

غربالگری

تست‌های غربالگری در درمان سندروم داون و سایر شرایط پزشکی نقش بسزایی دارد.

انواع مختلف تست‌های غربالگری عبارتند از:

آزمایش خون: که سطح پروتئین و هورمون را در زنان باردار اندازه‌گیری می‌کند. سطوح غیرطبیعی چه زیاد و چه کم بیانگر یک بیماری ژنتیکی خواهد بود.

اولتراسوند: یک تکنیک غیرتهاجمی تصویری است که از امواج صوتی برای تولید تصویری از جنین استفاده می‌کند. سونوگرافی، بیماری‌های مادرزادی قلب و سایر تغییرات ساختاری مانند پوست اضافی در پایه گردن را که نشان دهنده سندروم داون باشد، شناسایی خواهد کرد.

پزشکان از نتایج ترکیبی آزمایش خون و نتایج سونوگرافی برای تخمین احتمال ابتلای جنین و درمان سندروم داون استفاده می‌کنند.

تست‌های تشخیصی با دقت 100درصد نشان می‌دهند که جنین سندروم داون دارد یا خیر. از آنجایی که این آزمایش‌ها نیاز به استفاده از سوزن برای گرفتن نمونه از داخل رحم دارند، خطر سقط جنین و سایر عوارض را افزایش می‌دهند.

گزینه‌های تست تشخیصی عبارتند از:

نمونه‌برداری از پرزهای کوریونی (CVS): یک روش تشخیص قبل از تولد است که در آن یک نمونه‌برداری کوچک از جفت برای آزمایش ژنتیکی خاص گرفته می‌شود. CVS برای تشخیص ناهنجاری‌های کروموزومی خاص مانند سندروم داون کاربرد دارد. این آزمایش معمولا در سه ماهه اول بین هفته‌های 10 تا 14 بارداری صورت می‌گیرد.

آمنیوسنتز: در این روش یک سوزن در کیسه آمنیوتیک که جنین را احاطه کرده است فرو می‌کنند. آمنیوسنتز اغلب برای تشخیص سندروم داون و سایر ناهنجاری‌های کروموزومی استفاده می‌شود. این آزمایش معمولا در سه ماهه دوم و بعد از هفته 15 بارداری انجام می‌گیرد.

آزمایش‌های تشخیصی بعد از تولد

سندروم داون پس از تولد نوزاد نیز قابل تشخیص است. پزشکان معمولا بر اساس معاینه فیزیکی تشخیص می‌دهند که آیا نوزاد باید برای سندروم داون آزمایش شود یا خیر.

  • آزمایش خون اولیه، یک آزمایش خون سریع (FISH) که وجود مواد اضافی از کروموزوم 21 را تایید می‌کند. نتایج ظرف چند روز در دسترس است.
  • آزمایش کاریوتایپ، آزمایش خونی که نتیجه آن حدود یک تا دو هفته طول می‌کشد.

درمان سندروم داون

در حالی که هیچ درمانی برای سندروم داون وجود ندارد، درمان‌ها و روش‌های درمانی مختلفی برای رسیدگی به مشکلات پزشکی منحصر‌به‌فرد و مشخصات رشد کودک وجود دارد:

درمان سندروم داون با راه‌کار‌های پزشکی

تقریبا نیمی از کودکان مبتلا به سندروم داون با نقص مادرزادی قلب متولد می‌شوند. نوزادان مبتلا به بیماری‌های مادرزادی قلب توسط متخصصین قلب کودکان درمان خواهند شد.

درمان سندروم داون در کودکی که مشکل قلبی دارد بر اساس شدت بیماری او خواهد بود. بعضی از نقایص خفیف قلبی نیازی به درمان ندارند. بعضی دیگر را می‌توان با داروها و روش‌های مداخله‌ای یا جراحی درمان کرد.

بسته به سایر مسائل پزشکی کودک، داروها شرایطی مانند اختلالات تشنج، کم کاری تیروئید و لوسمی دوران کودکی را درمان می‌کنند. جراحی ممکن است برای درمان ناهنجاری‌های بالای گردن و مشکلات معده لازم باشد.

درمان‌ سندروم داون به شیوه فیزیکی و رفتاری

درمان سندروم داون با گفتار|سیوطب

انواع روش‌های درمان سندروم داون برای رفع نیازهای فیزیکی، رفتاری و ارتباطی منحصربه‌فرد کودک در دسترس هستند. همچنین می‌توانند تاثیر مثبت قابل توجهی بر یادگیری و رشد کودکان داشته باشند.

انواع درمان‌ها را می‌توان در برنامه‌های مداخله زودهنگام و در طول زندگی فرد برای ارتقای حداکثر رشد، استقلال و بهره‌وری ممکن استفاده کرد. برخی از این درمان ها در زیر ذکر شده است.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی شامل فعالیت‌ها و تمرین‌هایی است که به ایجاد مهارت‌های حرکتی، افزایش قدرت عضلانی و بهبود وضعیت و تعادل کمک می‌کند.

فیزیوتراپی به ویژه در اوایل زندگی کودک بسیار مهم است، زیرا توانایی‌های فیزیکی پایه و اساس مهارت‌های دیگر را می‌گذارد. توانایی برگرداندن، خزیدن و رسیدن به نوزاد کمک می‌کند تا در مورد دنیای اطراف خود و نحوه تعامل با آن بیاموزند.

یک فیزیوتراپیست همچنین می‌تواند به کودک مبتلا به سندرم داون کمک کند تا چالش های فیزیکی مانند تون عضلانی پایین را جبران کند تا از مشکلات طولانی مدت جلوگیری شود. به عنوان مثال، یک فیزیوتراپیست ممکن است به کودک کمک کند تا یک الگوی راه رفتن کارآمد را به جای الگوی راه رفتن که ممکن است منجر به درد پا شود، ایجاد کند.

گفتار درمانی

گفتار درمانی می‌تواند به کودکان مبتلا به سندرم داون کمک کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را بهبود بخشند و از زبان به طور مؤثرتری استفاده کنند.

کودکان مبتلا به سندرم داون معمولا دیرتر از همسالان خود صحبت کردن را یاد می‌گیرند. یک گفتاردرمانگر می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا مهارت‌های اولیه لازم برای برقراری ارتباط، مانند تقلید صداها را توسعه دهند. درمانگر همچنین ممکن است به شیرخوار کمک کند تا با شیر مادر تغذیه کند، زیرا شیردهی می تواند ماهیچه‌هایی که برای گفتار استفاده می‌شود را تقویت کند.

در بسیاری از موارد، کودکان مبتلا به سندرم داون زبان را می‌فهمند و می‌خواهند قبل از اینکه بتوانند صحبت کنند، ارتباط برقرار کنند. یک گفتاردرمانگر می‌تواند به کودک کمک کند تا زمانی که صحبت کردن را بیاموزد، از وسایل ارتباطی جایگزین مانند زبان اشاره و تصاویر استفاده کند.

یادگیری برقراری ارتباط یک فرآیند مداوم است، بنابراین فرد مبتلا به سندرم داون نیز ممکن است از گفتار و زبان درمانی در مدرسه و همچنین در مراحل بعدی زندگی بهره‌مند شود.

کاردرمانی

درمانگر ممکن است در مهارت‌های مکالمه، مهارت‌های تلفظ، درک آنچه خوانده می‌شود (به نام درک مطلب) و یادگیری و به خاطر سپردن کلمات کمک کند.

کاردرمانی به یافتن راه‌هایی برای تنظیم وظایف و شرایط روزمره با نیازها و توانایی‌های فرد یاری می‌رساند. این نوع درمان مهارت‌های خودمراقبتی مانند غذا خوردن، لباس پوشیدن، نوشتن و استفاده از رایانه را آموزش می‌دهد.

یک کاردرمانگر ممکن است ابزارهای ویژه‌ای را ارائه دهد که می‌تواند به بهبود عملکرد روزمره کمک کند، مانند اینکه مدادی را راحت‌تر در دست گرفتن بگیرند.

در سطح دبیرستان، یک کاردرمانگر می‌تواند به نوجوانان در شناسایی مشاغل یا مهارت‌هایی که با علایق و نقاط قوت آن‌ها مطابقت دارد، کمک کند.

درمان‌های عاطفی و رفتاری

درمان‌های عاطفی و رفتاری در یافتن پاسخ‌های مفید برای رفتارهای مطلوب و نامطلوب کار می‌کنند. کودکان مبتلا به سندرم داون ممکن است به دلیل مشکل در برقراری ارتباط ناامید شوند، امکان دارد رفتارهای اجباری داشته باشند و شاید اختلال کمبود توجه و بیش فعالی و سایر مشکلات سلامت روان را تجربه کنند.

این نوع درمانگران سعی می‌کنند بفهمند چرا کودک رفتار می‌کند، راه‌ها و استراتژی‌هایی برای اجتناب یا جلوگیری از وقوع این موقعیت‌ها ایجاد می‌کنند و راه‌های بهتر یا مثبت‌تری برای پاسخ دادن به موقعیت‌ها آموزش می‌دهند.

یک روانشناس، مشاور یا سایر متخصصان سلامت روان می توانند به کودک کمک کنند تا با احساسات مقابله کند و مهارت های مقابله‌ای و بین فردی را ایجاد کند.

تغییرات سطح هورمونی که نوجوانان در دوران بلوغ تجربه می‌کنند، می‌تواند باعث تهاجمی‌تر شدن آن‌ها شود. رفتاردرمانگران می‌توانند به نوجوانان کمک کنند تا احساسات شدید خود را بشناسند و راه‌های سالم برای رسیدن به احساس آرامش را به آن‌ها آموزش دهند.

والدین همچنین ممکن است از راهنمایی در مورد چگونگی کمک به کودک مبتلا به سندرم داون برای مدیریت چالش‌های روزمره و رسیدن به پتانسیل کامل خود بهره‌مند شوند.

درمان سندروم داون با رفتار محبت‌آمیز|سیوطب

داروها و مکمل ها

برخی از افراد مبتلا به سندرم داون از مکمل‌های اسید آمینه یا داروهایی استفاده می‌کنند که بر فعالیت مغز آن‌ها تاثیر می‌گذارد. با این حال، بسیاری از آزمایش‌های بالینی اخیر این درمان‌ها به خوبی کنترل نشده بودند و اثرات نامطلوب این درمان‌ها را نشان دادند. از آن زمان، داروهای روانگردان جدیدتر که بسیار خاص‌تر هستند، ساخته شده‌اند. با این حال، هیچ مطالعه بالینی کنترل شده‌ای در مورد این داروها برای سندرم داون، ایمنی و اثربخشی آن‌ها را نشان نداده است.

بسیاری از مطالعات مربوط به داروها برای درمان علائم زوال عقل در سندرم داون تنها چند شرکت کننده را شامل شده است. نتایج این مطالعات نیز مزایای واضحی از این داروها نشان نداد. به طور مشابه، مطالعات آنتی اکسیدان‌ها برای زوال عقل در سندرم داون نشان داده است که این مکمل ها بی خطر هستند، اما موثر نیستند.

بیشتر راه‌های آموزشی برای درمان سندروم داون و رسیدگی به علائم اصلی آن از طریق برنامه‌هایی آموزشی در مدرسه ارائه می‌شوند. درک این نکته برای والدین و معلمان مهم است که یک رویکرد آموزشی برای همه کودکان مناسب نیست. اکثر کودکان مبتلا به سندروم داون می توانند بخشی از زمان خود را در کلاس آموزش عمومی با همسالان معمولی بگذرانند. اما برخی از کودکان برای درمان سندروم داون نیاز دارند در محیط کوچک‌تر و از حمایت فردی بیشتری بهره‌مند شوند. برنامه‌های آموزشی تخصصی در درمان سندروم داون کودکان پیشرفت و رشد چشمگیری داشته‌اند.

نتیجه گیری

تا سال 2030 تعداد افراد دارای اختلالات رشدی دو برابر می‌شود. شایع‌ترین اختلال کروموزومی که موجب عقب‌ماندگی رشدی می‌شود، اختلال سندروم داون است. پیشرفت‌های علوم مرتبط با درمان سندروم داون امید به زندگی را در این افراد به صورت شایان توجهی افزایش داده است. اختلالاتی همچون مشکلات قلبی-عروقی، مشکلات هورمونی، عارضه‌های عضلانی-اسکلتی، افسردگی، آلزایمر با افزایش سن بارزتر می‌شوند.

نیاز به برنامه‌های حرکتی و ورزشی برای بهبود کیفیت زندگی و افزایش سلامت و درمان سندروم داون بیش از پیش نشان داده می‌شود. چاقی و اضافه وزن و مشکلات متعاقب آن به دلیل کم تحرکی در این افراد بیشتر از سایر افراد وجود دارد که توجه به فعالیت بدنی را بارزتر می‌کند. از سوی دیگر ارتباط بسیار نزدیکی بین فعالیت‌های بدنی و طول عمر افراد سندروم داون وجود دارد و این امر به تدوین برنامه‌های حرکتی برای افزایش امید به زندگی تاکید دارد.

منبع
nichd.nih.gov

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا