آزمایش انعقاد خون چرا باید انجام شود؟+تفسیر آزمایش

آزمایش انعقاد خون به آزمایش‌هایی می‌گویند که برای بررسی فاکتورهای انعقاد خون انجام می‌شوند. 13 فاکتور انعقادی در بدن وجود دارد که عموم مردم، بیشتر با یک یا دو مورد آن آشنایی دارند، مانند فاکتور هشت (VIII).

در صورتی که این فاکتورها یا عوامل دیگر دخیل در مسیرهای انعقاد خون در بدن کم یا زیاد باشند، در روند لخته‌سازی اختلال ایجاد می‌شود. امکان دارد که این اختلالات باعث افزایش یا عدم لخته‌سازی شود. هر دو مورد خطرناک است و در شرایط حساس مانند حادثه یا جراحی، عاملی تهدیدکننده برای زندگی فرد خواهند بود.

به همین علت افرادی که سابقه اختلالات خونی در خانواده خود دارند، افرادی که داروهای رقیق‌کننده خون مصرف می‌کنند و بیمارانی که مشکوک به اختلالات خونی هستند باید حتما آزمایش انعقاد خون را انجام دهند.

در این مقاله از مجله علمی پزشکی سیوطب به بررسی آزمایش انعقاد خون، فاکتورها و نحوه انجام آن خواهیم پرداخت. ما را همراهی کنید.

نگاه کلی به این موضوع

• انعقاد خون فرآیند طبیعی در بدن است که از خونریزی جلوگیری می‌کند
• آزمایش انعقاد خون برای بررسی و اندازه‌گیری توانایی بدن در لخته کردن خون و مدت زمان تشکیل لخته‌ها انجام می‌شود
• اگر هر یک از 13 عامل فاکتور در خون مفقود یا معیوب باشند، منجر به خونریزی شدید و کنترل نشده پس از آسیب خواهد شد
• اکثر اختلالات خونریزی، ارثی هستند
• بزرگ شدن رحم در دوران بارداری خطر ابتلا به ترمبوز وریدی عمقی را افزایش می‌دهد

بیشتر بخوانید: ۸ درمان آلرژی فصلی برای رفع خطرات نهفته در واکنش ‌های آلرژیک

انعقاد خون یعنی چه؟

لخته شدن خون یکی از فرآیندهای دفاعی بدن در برابر خونریزی است و باعث می‌شود بدن به دلیل خونریزی بیش از حد دچار آسیب نشود؛ اما خونی که در رگ‌های ما در جریان است و در سراسر بدن می‌چرخد نباید لخته شود. اگر چنین لخته‌هایی تشکیل شوند، از طریق جریان خون به قلب، ریه‌ها یا مغز می‌رسند. این موضوع باعث حمله قلبی، سکته مغزی یا حتی مرگ می‌شود.

فاکتورهای انعقادی پروتئین‌هایی در خون هستند که به کنترل خونریزی کمک می‌کنند. ما در بدنمان چندین فاکتور انعقادی مختلف داریم. هنگام بریدگی یا آسیب دیگری که با خونریزی همراه است، این عوامل انعقادی با یکدیگر کار می‌کنند تا لخته خون را تشکیل دهند. این لخته مانع از دست دادن بیش از حد خون خواهد شد. به این فرآیند آبشار انعقادی می‌گویند.

بیشتر بخوانید: زرد زخم و آشنایی با ۳ نمونه رایج این یبماری مسری عفونی

علائم اختلالات خونریزی

امکان دارد در صورت داشتن علائم اختلال خونریزی در بیمار، آزمایش انعقاد خون نیز انجام شود. علائم اختلالات خونریزی شامل:

• خونریزی شدید پس از آسیب‌دیدگی
• کبودی آسان
• تورم و التهاب (به ویژه در پاها)
• درد، سفتی و حساسیت
• گرمای غیرطبیعی در محل لخته
• تغییر رنگ پوست
• ضعف در پاها

بیشتر بخوانید : بیماری های خود ایمنی؛ ۱۵ نمونه حمله به خودی توسط سیستم ایمنی بدن!

علائم انعقاد خون پیشرفته:

• تب
• تنگی نفس
• درد قفسه سینه
• سرفه خلط‌دار
• تعریق بیش از حد

در بعضی از اختلالات خونریزی غیرقابل توضیح، خون بیش از حد لخته می‌شود. این شرایط خطرناک است؛ زیرا زمانی که لخته خون در بدن حرکت می‌کند، احتمال دارد باعث حمله قلبی، سکته مغزی یا سایر شرایط تهدیدکننده زندگی شود. همچنین در مواردی که بیماری دچار بیماری‌های عفونی شده باشد آزمایش انعقاد خون را انجام می‌دهند؛ زیرا بعضی از این آزمایش‌ها مانند CBC جزئی از روند معمول آزمایشات خون هستند.

بیشتر بخوانید: انواع بیماری های عفونی و ۳ راهکار مصونیت در برابر این بیماری‌‌ها

آزمایش انعقاد خون برای چه بیماری هایی کاربرد دارد؟

احتمال دارد افرادی که سابقه خانوادگی اختلالات خونریزی دارند به این آزمایش نیاز داشته باشند. اکثر اختلالات خونریزی، ارثی هستند و این بدان معناست که از یک یا هر دو والدین به فرزند منتقل شده‌اند.

همچنین در مواردی که پزشک در مورد ابتلای بیمار به اختلال خونریزی غیر ارثی مشکوک باشد؛ انجام آزمایش‌های انعقادی را تجویز می‌کند. اگرچه غیر معمول است، اما سایر علل اختلالات خونریزی عبارتند از:

• بیماری کبد: باعث زرد شدن پوست، حالت تهوع، استفراغ، گیجی و خواب آلودگی، تورم و درد شکم می‌شوند
• کمبود ویتامین K: کبودی سریع‌تر از حالت طبیعی و خونریزی
• داروهای رقیق‌کننده خون: مصرف این داروها باعث رقیق شدن خون و جلوگیری از تشکیل لخته خون می‌شوند
• لخته‌های درون عروقی: در صورتی که پروتئین‌های خون بیش از حد فعال شوند، لخته‌های غیرضروری تشکیل می‌شوند که مسیر عبور جریان خون را مسدود می‌کنند. از عوارض این شرایط می‌توان به سکته قلبی و مغزی و از علائم آن به کبودی، افت فشارخون، خونریزی و ایجاد لخته‌های خون دائمی اشاره کرد

بیشتر بخوانید: درمان تبخال دهان با ۱۵ روش برای خشک شدن سریع تاول‌های تبخال

مشکلات انعقاد خون در بارداری

به طور طبیعی میزان پروتئین‌های انعقادی در دوران بارداری افزایش پیدا می‌کند. در صورتی که پروتئین‌های ضدانعقاد خون کاهش می‌یابند. همچنین در مواردی، بزرگ شدن رحم در دوران بارداری نیز خطر ابتلا به ترمبوز وریدی عمقی (DVT) را افزایش می‌دهد؛ زیرا رگ‌های پایین رحم و لگن تحت فشار برای بازگشت خون به قلب هستند.

همچنین در مواردی نتایج غیرطبیعی فیبرینوژن در آزمایش انعقاد خون زنان باردار نشانه‌ای از خونریزی زیاد یا جدا شدن جفت از دیواره رحم است.

از علائم ایجاد DVT در دوران بارداری می‌توان موارد زیر را نام برد:

• درد در پاها هنگام ایستادن یا حرکت
• درد در پا که با خم کردن یا بالا آوردن به سمت زانو بدتر می‌شود
• پوست گرم در ناحیه درد
• قرمزی پوست
• تورم کم تا شدید

همچنین در مواردی لخته خون تشکیل شده در دوران بارداری باعث آمبولی ریه می‌شود. این شرایط نادر است، اما در مقایسه با خانم‌های غیرباردار شایع‌‌تر است. علائم آمبولی ریه عبارتند از:

• تنگی نفس ناگهانی
• درد قفسه سینه یا فشار در این ناحیه
• سرفه‌های خلط‌دار
• افزایش ضربان قلب

گفتنی است که DVT در دوران بارداری در بیشتر موارد تاثیر چندانی روی بدن نمی‌گذارد و با تجویز هپارین برطرف می‌شود. مصرف هپارین در این دوران ایمن است، زیرا از جفت عبور نمی‌کند و به همین دلیل به جنین آسیب نمی‌رساند. در شرایط جدی مشکلات انعقاد خون باعث تورم وریدها و انباشته شدن مایعات می‌شوند و در موارد نادر، لخته جدا شده در مسیر حرکت به ریه باعث آمبولی ریه می‌شود.

بیشتر بخوانید : هپاتیت C را جدی بگیرید؛ خطر ابتلا به سیروز و سرطان کبد

لخته‌های خون بیشتر کجا تشکیل می‌شوند؟

در بیشتر موارد دیده شده که لخته‌های خون در اثر فشار یا مشکلات انعقادی در وریدهای عمقی پاها تشکیل می‌شوند. به همین علت است که بعد از جراحی روی پاها پزشکان اقداماتی را برای جلوگیری از تشکیل لخته در وریدهای عمقی انجام می‌دهند.

همچنین احتمال تشکیل لخته در اندام‌های آسیب‌دیده، زخمی و نواحی جراحی بیشتر است.

بیشتر بخوانید : کم خونی یا آنمی؛ بیماری شایع در کودکی و بزرگسالی را بشناسید و درمان کنید

آزمایش انعقاد خون برای چیست؟

آزمایش‌های انعقادی برای بررسی و اندازه‌گیری توانایی بدن برای لخته کردن خون و مدت زمان تشکیل لخته‌ها انجام می‌شوند. این آزمایش‌ها به پزشکان کمک می‌کنند تا خطر خونریزی بیش از حد یا ایجاد لخته (ترومبوز) در رگ‌های خونی را ارزیابی کنند.

همچنین آزمایش انعقادی خون، آزمایش خونی است که عملکرد یک یا چند فاکتور انعقادی را بررسی می‌کند. فاکتورهای انعقادی با اعداد رومی یا با نام‌های مختلفی شناخته می‌شوند که عبارتند از:

• فاکتور I یا فیبرینوژن
• فاکتور II یا پروترومبین
• فاکتور III یا ترومبوپلاستی بافتی
• فاکتور IV یا یون‌های کلسیم
• فاکتور V یا پرواکسلرین
• فاکتور VI یا فاکتور ناپایدار
• فاکتور VII یا پروکنورتین یا فاکتور پایدار
• فاکتور VIII گلوبولین ضدهموفیلی
• فاکتور XI یا ترومبوپلاستین پلاسما
• فاکتور X یا استوارت – پاور
• فاکتور XI یا پیشتاز تورمبولاستین پلاسما
• فاکتور XII یا فاکتور تماسی شیشه یا هاگمن
• فاکتور XIII یا تثبیت‌کننده فیبرین یا لاکی- لورند یا فیبریناز

اگر هر کدام از این عوامل در خون مفقود یا معیوب باشند، منجر به خونریزی شدید و کنترل نشده پس از آسیب می‌شود.

بیشتر بخوانید: کاهش پلاکت خون و ارتباط آن با کرونا ویروس + ۹ علت ترومبوسیتوپنی

هدف از انجام آزمایش انعقاد خون چیست؟

اختلالات انعقادی باعث خونریزی یا لخته شدن خون به صورت خطرناک می‌شوند و در شرایطی باعث مرگ بیمار خواهند شد. به همین دلیل پزشکان در صورت مشکوک بودن به مشکل انعقاد خون در شخصی، انواع مختلف آزمایش‌های انعقاد خون را برای او تجویز می‌کنند.

همچنین تست‌های انعقادی برای نظارت بر فرآیند انعقاد خون در افرادی که داروهای موثر بر توانایی لخته شدن خون مصرف میکنند؛ مفید است. این آزمایش‌های انعقادی گاهی قبل از جراحی‌ها (به ویژه در مواردی که بیمار به صورت اورژانسی به بیمارستان مراجعه کرده و امکان دسترسی به سوابق پزشکی آن وجود ندارد) توصیه می‌شوند.

این آزمایش‌ها پروتئین‌های مختلف و نحوه عملکرد آن‌ها را اندازه‌گیری می‌کنند.

بیشتر بخوانید: مالاریا و هر چیزی که باید در مورد آن بدانید| علائم، درمان و پیشگیری

نحوه انجام آزمایش انعقاد خون

آزمایش‌های انعقادی مانند اکثر آزمایش‌های خون انجام می‌شوند. احتمال دارد که لازم باشد بیمار قبل از انجام این آزمایش‌ها، مصرف بعضی داروها را قطع کند، اما هیچ آمادگی دیگری لازم نیست.

در حین انجام آزمایش انعقاد خون ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی، نقطه‌ای در پشت دست یا داخل آرنج را ضدعفونی می‌کند. سپس سوزن را در رگ فرو می‌کند و میزان خونی که برای انجام آزمایش‌ها نیاز دارد را جمع خواهد کرد. بعد از خارج کردن سوزن به احتمال زیاد بانداژ یا چسبی را در محل سوراخ قرار می‌دهد.

عوارض جانبی آزمایش انعقاد خون عموما جزئی هستند و شامل درد یا کبودی خفیفی در محل خون‌گیری می‌شوند. در بعضی شرایط افراد دچار سبکی سر، درد یا عفونت (خیلی نادر) خواهند شد.

بیشتر بخوانید: واکسن پلی ساکارید و تاثیر آن در پیشگیری از عفونت‌های کشنده

آیا آزمایش انعقاد خون ناشتا انجام می‌شود؟

برای آزمایش فاکتور انعقادی، آمادگی خاصی نیاز نیست و در بیشتر موارد ناشتا بودن (عدم مصرف غذا، مایعات، داروها برای 8 ساعت) بیمار لزومی ندارد.

بیشتر بخوانید: برونشیت یک بیماری تنفسی شایع در بین افراد مختلف، حتی کودکان

چه بیماری‌هایی باعث مشکلات انعقادی می‌شوند؟

شرایطی که باعث مشکلات انعقادی می‌شود عبارتند از:

• بیماری‌های کبد
• ترومبوفیلی که نوع بیماری است که باعث لخته شدن بیش از حد خون می‌شود
• هموفیلی که ناتوانی در لخته شدن خون به طور طبیعی است
• مصرف بعضی داروها مانند هپارین، وارفارین
• هیرودین یا آرگاتروبان
• ضدانعقادهای لوپوسی

علل ارثی مشکلات انعقادی:

• کمبود فاکتورهای 8، 9، 11 و 12، پره کالیکرئین یا کلینینوژن با وزن مولکولی بالا
• کمبود فیبرینوژن، فاکتور 2، 5 یا 10

بیشتر بخوانید: بیماری گریوز و علت پدیار شدن آن به همراه انواع درمان‌های موجود

انواع آزمایش انعقاد خون

انواع مختلفی از آزمایش انعقاد خون وجود دارد که در ادامه با چند نمونه از آن‌ها آشنا خواهیم شد:

• شمارش کامل خون (CBC)

شمارش کامل خون (Complete blood count) به عنوان فاکتوری در آزمایش‌های خون روتین تجویز می‌شود. همچنین پزشکان در مواردی که بیمار دچار کم‌خونی یا کاهش تعداد پلاکت باشد – شرایطی که توانایی اختلال در لخته شدن خون را دارند – این آزمایش را تجویز خواهند کرد.

بیشتر بخوانید: کزاز و عوارض تهدید کننده آن برای زندگی + ۵ مرحله مهم

• سنجش فاکتور V

این آزمایش، فاکتور V را اندازه‌گیری می‌کند، ماده‌ای که در لخته شدن خون نقش دارد. سطح پایین غیرطبیعی این فاکتور ممکن است نشان‌دهنده بیماری کبد، فیبرینولیز اولیه (تجزیه لخته‌ها) یا انعقاد داخل عروقی منتشر یا  DIC(disseminated intravascular coagulation) باشد.

بیشتر بخوانید: بیماری لوپوس؛ از علائم پوستی تا آسیب به مفاصل، کلیه‌، مغز، قلب و ریه‌

• سطح فیبرینوژن

فیبرینوژن (Fibrinogen) پروتئینی است که توسط کبد ساخته می‌شود. در این آزمایش میزان فیبرینوژن را در خون اندازه‌گیری می‌کنند. نتایج غیرطبیعی ممکن است نشانه‌ای از خونریزی زیاد، فیبرینولیز یا جدا شدن جفت از دیواره رحم در بارداری باشد.

این آزمایش را با نام‌های تست فاکتور I و هیپوفیبرینوژنمی (hypofibrinogenemia) نیز می‌شناسند.

بیشتر بخوانید: ذات الریه یا پنومونی؛ از علائم خطرناک تا درمان‌های خانگی سینه پهلو

• زمان پروترومبین (PT یا PT-INR)

پروترومبین (Prothrombin) پروتئین دیگری است که کبد تولید می‌کند. در آزمایش زمان پروترومبین (Prothrombin time) میزان اینکه خون چگونه و در چه مدت زمانی لخته می‌شود را اندازه‌گیری می‌کنند.

به طور معمول حدود 25 تا 30 ثانیه طول می‌کشد که خون لخته شود. این زمان برای افرادی که داروهای رقیق‌کننده خون را مصرف می‌کنند بیشتر طول می‌کشد. سایر دلایل نتایج غیرطبیعی این آزمایش در شرایطی است که بیمار به بیماری‌های هموفیلی، کبدی و سوء جذب مبتلا باشد.

همچنین باید اشاره کرد که انجام این آزمایش برای نظارت بر روند لخته شدن خون در افرادی که وارفارین (دارویی که به صورت مستقیم بر لخته شدن خون اثر می‌گذارد) مصرف می‌کنند مفید است.

نتایج این آزمایش به تک تک ثانیه‌هایی که طول می‌کشد خون لخته شود بستگی دارد. گاهی اوقات تست PT از محاسبه‌ای به نام نسبت نرمال شده بین المللی (INR) برای مقایسه نتایج آزمایشگاه‌های مختلف استفاده می‌کند. همچنین پزشک معمولا آزمایش PT را همراه با آزمایش انعقاد خون دیگری به نام زمان ترومبوپلاستین جزئی فعال شده یا aPTT (activated partial thromboplastin time) تجویز می‌کند.

بیشتر بخوانید: تعریق شبانه در فصول مختلف زنگ خطری برای حضور بیماری‌های دیگر

• شمارش پلاکت

پلاکت‌ها سلول‌هایی در خون هستند که به لخته شدن خون کمک می‌کنند. تعداد پلاکت به طور غیرطبیعی در افرادی که تحت شیمی درمانی هستند و داروهای خاصی مصرف یا تزریق می‌کنند کم است.

از دیگر علل کاهش تعداد پلاکت‌ها می‌توان بیماری سلیاک، کمبود ویتامین K و لوسمی را نام برد. همچنین کم خونی، ترومبوسیتمی اولیه یا لوسمی میلوژن مزمن (CML) ممکن است باعث افزایش غیرطبیعی تعداد پلاکت‌ها شود.

بیشتر بخوانید : ۱۲ درمان خانگی زخم دهان و رهایی از دردهای آزار دهنده

• زمان ترومبین

زمان ترومبین آزمایشی است که میزان عملکرد فیبرینوژن را اندازه‌گیری می‌کند. امکان دارد که نتایج غیرطبیعی به دلیل اختلالات ارثی فیبرینوژن، بیماری کبد، بعضی سرطان‌ها و داروهایی باشد که بر لخته شدن خون تاثیر می‌گذارند.

بیشتر بخوانید: هپاتیت ب و مرگ خاموش

• زمان خونریزی

در این آزمایش بررسی می‌شود که رگ‌های خونی کوچک در پوست با چه سرعتی بسته می‌شوند و خونریزی را متوقف می‌کنند. این آزمایش متفاوت از سایر آزمایشات خون انجام می‌شود.

برای انجام آن یک کاف (دستبند) فشارخون روی بازوی بیمار قرار می‌دهند و آن را باد می‌کنند. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی، چند بریدگی کوچک در قسمت پایین بازو ایجاد می‌کند. بریدگی‌ها عمیق نخواهند بود و به طور کلی شبیه خراش هستند.

سپس ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی کاف را پس از خالی شدن باد باز می‌کند و هر 30 ثانیه یکبار کاغذ لکه‌دار را روی بریدگی‌ها قرار می‌دهد تا زمانی که خونریزی متوقف شود. خونریزی معمولا بین یک تا 9 دقیقه طول می‌کشد. این آزمایش بی‌خطر در نظر گرفته می‌شود و عوارض جانبی یا خطرات کمی دارد.

بیشتر بخوانید : سرخک| علائم، عوارض و راه‌های پیشگیری از آن را بشناسید

اختلالات خونریزی از چه مسیرهایی بررسی می‌شوند؟

برای بررسی بهتر روند انعقاد خون بهتر است که مسیر آن را بدانیم. این مسیر از سه مرحله اساسی تشکیل می‌شود که شامل:

• وقتی رگی پاره می‌شود یا آسیب می‌بیند، مجموعه پیچیده‌ای از واکنش‌های شیمیایی پشت سر هم رخ می‌دهند که چندین نمونه از فاکتورهای انعقادی خون در آن دخیل هستند. به این مجموعه مواد فعال‌کننده لخته خون، فعال‌کننده‌های پروترومبین می‌گویند
• سپس این فعال‌کننده‌ها، تبدیل پروترومبین را به ترومبین، کاتالیز می‌کنند
• ترومبین به عنوان یک آنزیم عمل خواهد کرد و فیبرینوژن را به رشته‌های فیبرین تبدیل می‌کند که پلاکت‌ها، گویچه‌های سرخ و پلاسما را در خود به دام انداخته و لخته خون را تشکیل می‌دهند

این سه مسیر انعقاد خون را ایجاد می‌کنند که در آزمایش‌های انعقادی روند آن‌ها بررسی می‌شود. مسیرهای انعقادی شامل:

بیشتر بخوانید: انواع هپاتیت A تا E و بهترین روش‌های پیشگیری از ابتلا

مسیرهای داخلی انعقاد خون

مسیرهای داخلی انعقاد خون در بدن توسط تست‌های PTT بررسی می‌شوند. در زمان صدمات بافتی و صدمه در قسمت سلول‌های اندوتلیال عروقی، بافت‌های بزرگ زیر این عروق که دسترسی بهتری به پلاکت‌ها و فاکتورهای انعقادی دارند، باعث فعالیت فاکتورهای انعقادی می‌شوند. در مسیر داخلی، کمپلکسی از فاکتورهای XII و  IXکه در ارتباط با ++ca و فسفولیپید پلاکتی است، باعث فعال شدن فاکتور X خواهد شد.

سپس در این مسیر فاکتور XI توسط فاکتور Xia در کنار یون کلسیم به Ixa تبدیل می‌شود. فاکتور XI خود توسط فاکتور XIIa فعال شده و به همین علت به آن فاکتور تماسی می‌گویند.

تست Aptt آزمایش انعقاد خون انتخابی برای ارزیابی این مسیر و فاکتورهای I، II،VIII ،V ، IX، X، XI و XII است. باید بگوییم که PTT نرمال بین 40 تا 45 ثانیه در نظر گرفته می‌شود که یعنی این مسیر آهسته است.

بیشتر بخوانید: عفونت ادراری | چگونه به این عفونت مبتلا نشویم؟

مسیرهای خارجی انعقاد خون

مسیرهای خارج با آزمایش‌های PT بررسی می‌شوند. در اثر صدمه به بافت‌های ترومبوپلاستین، بافتی وارد سیستم عروقی شده و در حضور یون کلسیم، فاکتور VIII را فعال می‌کند. این روند در نهایت باعث فعال شدن فاکتور X خواهد شد.

تست انتخابی برای ارزیابی این مرحله و فاکتورهای X، VII، V، II و I تست PT است.

مسیر مشترک

مسیرهای خارجی و داخلی در تبدیل فاکتور X به فاکتور Xa در یک مسیر مشترک قرار می‌گیرند. در این مسیر Xa به کمک کوفاکتور Xa در حضور یون PF3، ++ca باعث تبدیل پروترومبین به ترومبین و ترومبین باعث تبدیل فیبرونوژن به فیبرین و تشکیل لخته می‌شود. سپس فاکتور XIII باعث استحکام لخته فیبرین خواهد شد.

طولانی بودن آزمایش انعقاد خون PT بیانگر اختلال در مسیر مشترک است.

بیشتر بخوانید: تب مالت، به اندازه یک لیوان شیر غیر پاستوریزه نزدیک است

تفسیر آزمایش انعقاد خون

همان‌طور که گفتیم مسیر انعقاد خون پیچیده و بسیار مرتبط با مراحل مختلف است. به این صورت که اگر یکی از فاکتورها یا مواد لازم برای ایجاد لخته در بدن کم شوند یا اصلا وجود نداشته باشند، روند انعقاد خون دچار مشکل می‌شود.

پزشکان با بررسی نتایج آزمایش اختلال یا مشکل در روند انعقاد خون را متوجه خواهند شد. به طور معمول با بررسی نتایج آزمایشگاهی می‌توان اینگونه برداشت کرد که بیمار دچار کمبود در تعداد یک یا چند نمونه از فاکتورهای انعقادی است یا اختلالی در روند مسیرها وجود دارد. به عنوان مثال اگر زمان آزمایش PTT از حد نرمال بیشتر باشد بیانگر این است که بیمار دچار کمبود فاکتورهای انعقادی است و پزشک باید بررسی فاکتورهای انعقادی را تجویز کند.

بیشتر بخوانید: سل، یک بیماری شایع که اگر درمان نشود می‌تواند مرگبار باشد

یادداشت پایانی

خون در بدن علاوه بر اکسیژن‌رسانی و رساندن مواد مغذی به بافت‌ها وظایف دیگری نیز دارد. یکی از این وظایف، انعقاد خون در زمان ایجاد آسیب یا پارگی در رگ‌ها و بافت‌ها است. سیستم انعقاد خون با تشکیل لخته خونی از خونریزی شدید جلوگیری می‌کند.

هر گونه مشکل یا اختلال در روند انعقاد خون بسیار مهم و در مواردی حیاتی است. به این صورت که اگر این سیستم زیادی فعال باشد باعث تشکیل لخته‌های خونی می‌شود که حرکت آن‌ها در رگ‌ها باعث گرفتگی عروق و رسیدن آن‌ها به قلب یا مغز باعث سکته خواهد شد. همچنین در صورتی که سیستم انعقاد خون غیرفعال باشد، فرد در حین آسیب یا پارگی در رگ‌ها به دلیل عدم تشکیل لخته دچار خونریزی شدید و حتی مرگ خواهد شد.

به همین دلیل در افرادی که سابقه اختلالات خونریزی دارند یا پزشک با توجه به علائم آن‌ها مشکوک به این اختلالات است، باید آزمایش انعقاد خون را انجام دهند. سپاس از اینکه ما را تا انتها همراهی نمودید.